the phantom of the opera'nın 25. yılı şerefine düzenlenen gösterimi. 2 ekim 2011'de royal albert hall'de sahnelenirken, aynı anda dünyanın çeşitli sinemalarında da canlı olarak gösterildi. bu olağanüstü gösterimi özel kılan şeylerden biri de, 25. yıl etkinliği kapsamında sonunda besteci andrew lloyd webber ve orijinal londra kastının sahneye çıkması, ve ilk müzik meleği^* sarah brightman'ın encore'da "the phantom of the opera"yı seslendirmesi.

14 kasım 2011'de de home video olarak dvd ve bluray formatlarında piyasaya çıktı. izlemek isteyenler türkiye'de henüz dağıtılmayan bu gösterimi, amazon'dan falan getirtebilir.

not: "türkçe altyazısı ne olacak peki?" derseniz, sanatseverler boş durmayıp orijinal diskle birebir senkronlu bir türkçe çeviri hazırlamışlar bile.

(morguendor - 27 Ocak 2012 03:53)

unutulmaz filmlerde izledim ben bunu. vakit ayırıp izleyin, iyi kötü türkçesi de var. notre dame de paris'de bir kaç şarkı dışında sıkılan benim gibi bir adamı sonuna kadar başında oturttu.

(batiatus - 14 Şubat 2014 00:47)

ölmeden canlı görmek isteyeceğim türden bir gösteriydi,2 saat boyunca beni başka bir dünyada gezintiye çıkaran harika bir müzikaldi

(wildhoneygaia - 15 Şubat 2014 02:48)

waow! just, waow! harbiden insanın nutku tutuluyor böylesi başyapıtlar izlediğinde. ki düşünün müzikal deyince afrika'ya kaçacak; müzikale götürülse ve bir yerde silah bulsa direkt kafasına sıkacak birisiyim ben. müzikalden zerre hoşlanmıyorum ve fantastik filmlerden daha saçma buluyorum bu türü. yani normal normal, efendi gibi konuşmak varken neden #şu saksıyı uzatır mııısssssııınnnnnnnn? diyorsun ki? neyse. bu filmi de merakımdan açıp izledim ve çok etkilendim. criticker'a geçip gönlüm rahat bir şekilde "100"ü verdim.

nedir bu yapımı (oyunu) öncekilerden (sinema uyarlamalarından) ayıran? eser çok kez perdeye taşındı. ilk uyarlama 1925'te gösterilmişti. tabii ki ilk uyarlama müzikal değildi. zaten film de sessizdi, sessiz sinema eseriydi yani ve gerilim türündeydi. bu öykü bana the beauty and the beast'i hatırlatıyor. canavar/çirkin bir adam, güzel ve genç bir kadını görür, ona âşık olur. ama toplum onu dışlamıştır, onu kötüleştirmiştir. bu canavar/çirkin adam sevdiği kadından ilgi göremeyince ortalığı yakıp yıkmaya başlar. the phantom of the opera da, the beauty and the beast de bu açıdan benzeşen iki enfes eser. '25 yapımı film bu öyküyü sessiz sinemanın trüklerini kullanarak gerilimli bir şekilde anlatır. zamanına, sinemasına göre başarılı bir uyarlamadır. sonra tekrar tekrar uyarlanır eser ve derken 2004'e geliriz. batman'in katili joel schumacher deha andrew lloyd weber'le birlikte yeni uyarlamayı yazar. filmi yönetir. gerard butler, patrick wilson ve emmy rossum başroldedir. kötü bir uyarlamadır. bilhassa rossum'ın ağlak suratı, butler'ın "ben burada ne arıyorum, aksiyon filmlerinde olmam gerekmiyor muydu?" şeklindeki hali, wilson'ın kendisine zerre yakışmayan uzun sarı saçları filmden çok şey alır götürür.

bugün, daha doğrusu dün arka arkaya bu 3 yapımı izledim. önümüzdeki günlerde diğer uyarlamalara da el atacağım torrent'te bulursam uyarlamaları (dario argento da uyarlamış eseri). hemen belirteyim ki bu 3 yapımdan en çarpıcısı bu broadway oyunu. sinema duyguyu yaratmada daha başarılı tiyatroya göre. ama bu kez öyle olmuyor. 2011'de oynanmış bu oyun, 2004'te gösterilmiş filmden daha duygusal, etkileyici, çarpıcı. tekrar hatırlatayım, bunları müzikallerden hoşlanmayan birisi olarak söylüyorum. benim bile ağzımı açık bıraktı. bakıldığında 2004'teki filmden en büyük farkı sahnelerin uzunluğu. aslında film de, oyun da 2 saat 10/15 dakika sürüyor; ama oyun bu süreyi daha iyi, efektif kullanıyor. replikler, şarkılar, müzikler aynı ama oyuncular daha iyi oynamışlar, sahneler daha iyi tasarlanmış, kostümler daha çarpıcı, filmde olmayan sekanslar mükemmel. oyunculuklar gerçekten daha iyiydi filmden. aslında rossum gibi ağlak bir kadın bulmaktan korkmuştum ama öyle olmadı neyse ki. sierra boggess, rossum'ın yapamadığı her şeyi yapmış ve izleyiciyi etkilemeyi başarmış. keza hayalet rolündeki ramin karimloo ve raoul rolündeki hadley fraser da filmdekileri ceplerinden çıkarıyorlar. bak hâlâ gülüyorum: gerard butler as the phantom!

ölmeden önce izlenmeli. bu filmden sadece 5 dakika önce sessiz filmi ve sessiz filmden 10 dakika önce de 2004 uyarlamasını izleyip öyküyü ezberlemiş olmama rağmen ilk kez izlediğim hissini yaratmayı başardı oyun. nutkum tutuldu velhasıl. ha, hâlâ müzikali sevmiyorum. ama sorulursa şu eseri en sevmediğim türün en sevdiğim 5 filmi arasına dahil edeceğim. bir de şu oyun oynanırken izlemeyi, yani canlı izlemeyi çok isterdim. ne güzel olurdu.
son not: oyunun sonunda ekibin sahneye çıkıp 10 dakika boyunca şarkı söylemeleri... bence her müzikal bunu yapmalı. sadece seyirciyi selamlayıp sonra kulise geçmek yetmez. gerçi the phantom of the opera dev bir eser. kapanışı da görkemli olacaktı, olmalıydı, oldu, çok iyi oldu. askerden dönünce tekrar izleyeceğim şunu ve muhtemelen senede 2 kez izlemekten bıkmayacağım.

(sherlock holmes 90 - 16 Kasım 2014 00:57)

koşarak severek söverek izlemeniz gereken gösteridir. kamera çekimleri gayet güzel içine alıyor. gece 3 gibi izlememe rağmen kafeine hiç ihtiyaç duymadım. ramin karimloo, hadley fraser ve sierra boggess casti de baya sağlamdı bu arada.

(planetpluton - 9 Aralık 2014 23:04)

operadaki hayalet adlı meşhur gösterimin 25ci yılı münasebetiyle, çokça şaşaalı ve bir çok ünlüyü de konuk edecek şekilde bir çok yerde aynı anda canlı yayında gösterllmek üzere royal albert sahnesinde yapılan gösterisinin adı

(serpicoo - 21 Mayıs 2015 21:28)