seti kağıttan yapılmış olup, gölgeler de boya ile yapılmıştır. bu kadar amatör ruhla yapılmıştır.

(starrider - 3 Ağustos 2007 10:49)

alman sinemasinin en mukemmel orneklerinden biri. ekspresyonist dekoru seyircinin ruhunu inceden inceden kanirtir. hitler iktidara gelmeden yapilmis olmasina ragmen ulkenin icinde bulundugu gudulme arzusunu, ve birinci dunya savasi sonrasi travmalarin icinde kaybolmusluk duygusunu yansitir. kimin deli kimin akilli oldugunun birbirine karismasi, hipnotize edilen yaratigin doktorun emirlerini yerine getirmesi almanya'nin hitler liderliginde icine kapilip gittigi hengamenin siki ve onceden gorulmus bir metaforudur.(bkz: ekspresyonizm) (bkz: angst)

(szap - 7 Nisan 2002 00:59)

--- spoiler ---

bir akıl hastasının gerçekliği algılayış biçiminin geometrisi çarpıtılmış mekan ve dekorlarla yansıtılması, bu sessiz filmi dahilik sınırına getiren şeydir kanımca.

bütün bir film boyunca olup biteni francis'in aklının içinden izler seyirci. ve francis'in yarattığı hikaye de yine onun hayal gücü tarafından yakıştırılan çarpık mekan ve dekorlarda hayat bulur. bugün bir şizofreni hastasının aklının içine girme imkanı bulunsa, orada mekanların ya da eşyaların ne tür bir yansıması olabileceği hakkında fikir verir adeta. oysa film bu bakış açısını bugünden tam 90 yıl önce yakalamıştır.

das cabinet des dr. caligari'yi sinema tarihinde çok önemli bir yere koyan bütün o dışa vurumcu ya da ekspresyonist özellikleri bir kenara bırakırsak, çarpılmış bir aklın dış dünyayı algılayış biçimi kadar çetrefilli bir konuyu bu kadar eksiksiz yansıtabilmesi açısından benzersizdir.

--- spoiler ---

(earinna - 9 Kasım 2009 11:17)

dekoru sanki dali'nin elinden çıkmış gibi.. bir yandan kafka hikayesi gibi ama sanki sonunda bir anda tim burton belirecek gibi.. öyle enteresan yani..

(patlicangil - 5 Aralık 2009 22:25)

sinemanın temel şartlarından birinin teknoloji olmadığını gösteren; bugünün imkanlarının hayal bile edilemediği 1920 yılında, ışık ve dekorla müthiş bir atmosfer yaratan, üstelik bunu yaparken beyazperdede tiyatro gibi bir biçeme de yaslanmayan bir film. sinemanın edebiyattaki karşılığı yıllar içinde romana dönüşse de bu filmin izdüşümü öyküdür. her şeyi tasarruflu kullanan, dağılmayan, bir rüya ortamından beslenen, izleyicinin zihninde açık kapılar bırakan bu film çok lezzetli bir öykü tadı veriyor.

(ben ruhi bey nasilim - 28 Temmuz 2012 05:10)

yapım yılı: 1919
süre: 69 dk.
dil: almanca (sessiz)
alman dışavurumculuğununn en büyük örneklerinden hatta ilk yapıtlarından biri olan film, "kara film" denilen alt türün de ilk örneğidir.
kullanılan dekor genel olarak kübiktir.
özellikle kurgusu ile halen tartışılmaktadır.

(dawnspiper - 14 Ekim 2003 12:18)

sanat yönetimi diyebilir miyiz bilemiyorum, her ne ise işte o, wiene'ın, savaş sonrası dönemde yarattığı o akılalmaz, ekspresyonist "doğa"da geçen, bahsedilen doğanın kağıtlar, ışıklar, labirentler, asimetriler ve bozulmuş formlardan ibaret olduğu, insanı film boyunca "nasıl ya?!" diye tekrarlayan bir ruh halinde bırakan 1920 yapımı başyapıt.

hikaye anlatımındaki yaratıcılığı, sonundaki twist'i, gölge, ışık, dekor kullanımı bir yana, alt-metinde de, on yıl kadar sonra lang'in m'de yüksek sesle haber vereceği, yaklaşmakta olan faşizmi, şimdilik daha sakin, daha sembolik bir tonda haber veriyor wiene. evet savaşlardan ilki yeni bitti, evet hitler faşizmi henüz ortalıkta yok, ama caligari'nin uyurgezerleri gibi cinayet işlemeye hazır, koskoca bir akıl hastanesine kapatılmış misali hayatını sürdüren alman toplumu bütün dinamikleri ile mevcut. lang, murnau ve wiene - ya da diğer alman ekspresyonistleri - bu gerçeği görüyordu. otoriteye, rasyonalizme ve totaliterliğe saldırdırlar bütün güçleriyle, gelmekte olan felakete karşı insanlığı uyarmak için. başaramadılar maalesef.

edit: bir de nasıl unutmuşum söylemeyi, caligari'nin kafasında yankılanan düşüncelerin ekranda bir o köşeye, bir bu duvara yazıldığı, caligari'nin yazıları kovaladığı, yazıların kaybolup tekrar varolduğu sahne!! teknik imkansızlıkların yaratıcılığı ne denli müthiş noktalara doğru zorladığının kanıtı.

(ianism - 9 Mayıs 2014 13:39)

ilk gercek korku filmi ve alman ekspresyonizminin ilk ornegi olarak kabul edilen film. basi ve sonu fritz lang tarafindan eklenmis, eklenmeseymis daha guzel olurmus. netekim o kisimlar olmadan toplumu kontrol edenlere guzel giydiriyormus. yonetmeni robert wiene

(krebstar - 19 Ekim 2001 00:26)

ilk gercek korku filmi olarak gerek temasi, gerek islenis tarzi olarak nosferatu gosterilse de bence korku filmi kaliplari icerisinde bir filmdir. hatta super bir filmdir, amma ve lakin, super sonunu izlemeden gunumuz izleyicisine pek hitap etmemektedir.

filmin fritz lang tarafindan uydurulan sonu ve buna gore yeni bastan uydurulan kurgusu bana gore caginin otesinde olmakla beraber, fritz lang in katkisi cikarildiginda ekspresyonist olacam derken maymun olmus bir filmden oteye gidememektedir (evet langsiz bu film kurumlara yergi agirlikli bir film olacakti ama tum zamanlarin en cok tartisilan sonlarindan birine shaip olmayacak zerzevat filmler arasinda da yerini alacakti. bence su haliyle sonu daha iyi, "oha vay anasini" dedirtmesi ile usual suspects tadinda)

dekorlari elle boyanmis, el emegi ile hazirlanmistir. yuksek kontrast secimi ise yine ekspresyonist okulun (ya da ekolun) bir uzantisi olmustur.

(otisabi - 8 Kasım 2001 03:22)

======spoiler==========
filmin bir diğer ilginç özelliği ise, her ne kadar, anlatılanların francis’in hayal ürünü olduğu gösterilse de, son sahnenin, gerçek doktorun dr. caligari’yi andıran yüz ifadesiyle bitmesiydi. böylelikle seyirciyi gerçek konusunda şüphede bırakan film, nesnel gerçeklik ile düş arasındaki net çizginin bir yanılsamadan ibaret olduğunu vurguladı.
======spoiler==========

http://www.bigglook.com/biggcinema/classic.asp

(andrew - 30 Aralık 2005 02:44)