bir film hem sürekli gülümsetir hem müzige doyurur hem gitme istegini arttırır hem de bunalıma girmenize sebep olur mu?
evet, olur. bu filmi izlerken tam olarak bunları hissediyor insan sanırım. yani insansa birini hisseder.

ne diyor kemancımız:
sanatın sırrını çözdüm, yani ne zaman yaratıldıgını. mutsuz oldugunda...

(sinemsal - 30 Ocak 2011 22:06)

1950 yapımı bir ingmar bergman eseri. filmi sırtlayıp götüren kişi daha sonra yaban çilekleri'nde karşımıza çıkacak olan ve bergman'dan önceki en önemli isveçli yönetmen olan victor sjöström'dür.

bergman doğumhanede bekleyen adamın ta kendisidir. kendisini görme şansımız olan ender filmlerden bir diğeri için (bkz: skepp till india land).

(serendip - 6 Eylül 2004 17:26)

bir yanda aşk ve evlilik, bir yanda kariyer. bergman filmlerinin klasik unsuru olan psikolojik baskı altındaki karakterler yine karşımıza çıkıyor bu filmde. dünya yine aynı dünya, bergman'ın bu yapıtı da yine aynı şekilde yaşamdan bir kesit.
to joy, hüznün, "zaman"ın hikayesi...

(roda cherji - 28 Ekim 2004 10:21)

başından itibaren sonda sizi ne beklediğini bilsenizde kaçınılmaz sona yaklaştıkça içinizin titrediği bir aşk hikayesi filmi. özellikle son 10 dakikası çok etkileyici, ve stig ile martha'nın tanışma ve sondaki ayrılma sahnelerdeki benzer ufak detaylar pek hoş.
ancak bu erken dönem bergman filmi, onun izlediğim filmleri arasında en basit ve yalın anlatımı sahip olanı ve diğer filmlerine göre daha sıradan...

(quisalas - 7 Temmuz 2005 15:14)

thomas mann hikayelerini andırıyor: sanatçı kişiliği ve hayat'ın uzlaşmazlığı falan. ve bergman tuzu: illa ki evlilikti, zorluktu. stig kemancıdır, victör sjöström'ün coşturduğu orkestralarına marta gelir, bunlar konuşur anlaşır, hani babanne annanne gelip "konuştuğun var mı?" dese refüze edilmeyecektir. nihayetinde evlenirler, çocuktu falan derken bergman araya fitne sokar ve stig karısının değerini bilmez olur. tam tekrar değerini bilmeye başladığındaysa artık çok geçtir (hep böyle deniyor, kullanalım biz de) stig'in kemansal hayatı ise zaten apayrı bir sorunsal oluşturmaktadır.

oyuncular: maj britt nilsson, ingrid bergman'ı andıran cemaliyle pek şık, niğçün bergman tayfasının sürekli elemanı olmadığı konusunda merak uyanıyor. stig olin, lena olin'in babası, victör sjöström ise isveç sineması'nın babası. fişşek gibi oynuyor.

araştırmalarımız (tabii ki imdb) hayatını "evlilikler, ilişkiler nolcak bunlar" şeklinde sitemlerle ve bu minvalde filmler çekerek geçiren bergman'ın 1950 yılında 2. karısından boşandığını gösteriyor. yetkililerse bu konuda susmaya devam etmektedirler. (zirai donatım kurumu başkanı'nı az hırpalamadık)

(grapes of butcher - 19 Kasım 2005 15:29)