oldukca absürd bir film. !f dahilinde gosterimi yapilirken, yaklasik olarak 30-40^* salonu "bu ne ya" edalariyla terk etmistir. film dahilindeki konusmalarin azligi dikkat cekerken, yaratilan imgelerin bilincaltimdakilerde inanilmaz sekilde uyusmasi cok hosuma gitti. uyusamayanlar ise dogal olarak filmi begenmedi.

bir de gereksizlikten soylemiyorum ama bu filmde david lynch tarzi bir konu isleyis oldugunu soyleyebilirim, filmi izleyeceklere.

(armish - 16 Şubat 2007 01:44)

festival filmine gitmis olmus olmak icin gidenlerin terk ettigi film. bir zahmet etseydin de okusaydin ne hakkindaymis o film, yonetmeni o an orada olmasa da filmi terk etmen onun emegine saygisizligindir. katir kutur patlamis misir yiyenlerinizeyse hicbir sey demeyecegim. filmden hicbir sey anlamadin mi? yuzlerce macera filmi var, izle, filmin sonunda her sey aciga ciksin, her seyi anla, her seyi coz, cok zeki hisset vs.

avida belki bir basyapit degil, ama kaliteli bir gercekustu yorum. filmin geneline yayilan bir vahsilik, dogallik var. insanla hayvan arasinda kurulan bu bag, filmin sonunda sef seattle'in sozleriyle bir kez daha seyirciye hatirlatiliyor.

"whatever happens to animals will soon happen to men"

ispanyol ve afrika kulturlerine de bolca gonderme var.

velvet'in performansi film gibi gercekustuydu.

"well, i had to climb higher than my mountain. that's it. to flee them, hoping for god's sake, something's gonna happen here!"

(tetrahydrocannabinol - 16 Şubat 2007 02:53)

benoit delepine ve gustave kervern'in ikinci filmi olan avida, çıkış noktasını filmin sonunda da bir kaç dakika boyunca sabit bir biçimde gösterilen, dali'nin bir tablosundan alıyor(muş). filmde gördüğümde renkleriyle, saat figürüyle, dal parçasıyla, yere yatmış çıplak kadın ve kimi detaylar ile "ben dali tablosuyum" diye bağırmasına rağmen dali'nin böyle bir tablosunu hayatımda görmediğimden yaptığım ufak çaplı araştırma sonucu söz konusu tablonun rotterdam'da bir müzede bulunduğunu öğrendim. zaten avida ismi ile dali'ye bir selam çakan film de kendini sürrealizme bir saygı duruşu olarak tanımlıyor.
sürrealizme saygı duruşu adına başarılı noktaları da olan, kimi sahneleri gerçekten yaratıcı ve güzel olan bu film yine de beklentilerimi karşılamaktan uzaktı, kendi adıma hayal kırıklığına uğradım.

(abendrot - 17 Şubat 2007 04:26)

çoğu kişinin yarısında bırakıp çıktığı film.
hayır, ifistanbul'un festival kitapçığındaki yazıya kandım ben; "filmi anlamak için sağlam bir mizah anlayışı ve okyanuslar kadar engin bir zihin ön şart!" gazı alıp gidiyorsun tabii; "benim mizah anlayışım iyidir, absürd filmleri severim"

dali tablosu sayesinde biraz daha anlam kazanıyor tabii. ilginç bir deneyim yaşamak isteyen, "siyah beyaz filmlerden bunalmam" diyenler için.

(maledisant - 17 Şubat 2007 11:25)

baskalarinin hayatlari disardan seyredenler icin komik olabilir, belki o hayati yasayanlar icin o an hic de komik degildir, buna ragmen baskalarinin basina gelen aci verici seylerin hala komik olmasi gercekten aci ama komikse bunu anlatan film avida dir.
filmin ortasinda disari cikanlar bir guvercinin kaldirimda gezinmesini seyretmeyi sevmeyecek kadar hayata yabanci olanlardir.

(gelishine yarim vole - 19 Şubat 2007 21:32)

tekrar bakınca luis bunuel'in meşhur un chien andalou'sundan etkilenmiş, ona göndermelerle dolu bir film olduğu söylenebilir avida'nın. zaten avida sürrealist bir filmse un chien andalou da sürrealist film denen konseptin babasıdır.

(abendrot - 19 Ağustos 2007 01:15)

arkadasimin zorlamasiyla gittigim, absürdlügün dibine vurmus bir film. cok sikici olmamakla birlikte sonlara dogru daha bir zevkleniyor. özellikle kadini bütün film tasiyan adamlarin artik kollarinda derman kalmayip kadini yere dusurduklerinde kadinin kalkip yurumesi film nereye gidiyor diyen salonu kahkahaya bogmustu. sonunda mutlu ayrilmak bile guzeldi.

(kerr - 15 Kasım 2007 19:13)

tierra benzeri bir proje.

(flexi - 12 Nisan 2010 00:36)

(bkz: avida dollars)

(fij - 29 Nisan 2018 13:52)