2010 sırp, alman, isveç ortak yapımı, oleg novkovic imzalı bir film. adını ingilizceye white, white world olarak çevirmişler. genel hatlarıyla hikayesi şöyle:

kocasını öldürüp 20 sene yattıktan sonra hapishaneden çıkan kadın, dedesiyle birlikte yaşayan kızının ve eski aşıklarının (2) yanına döner. aşıklarından birisiyle kızının yakın ilişkisi vardır. olaylar gelişir. olaylar gelişir dediysem çok olay yok filmde daha çok durumsal bir anlatım var ve psikanalitik öğeler ön plan çıkıyor. ayrıca kızın çocukluktan bu yana tanıdığı erkek arkadaşı denilebilecek birisi ve onun ablasının yanı sıra öldürülen kocanın bitmiş kardeşi de diğer karakterler.

her karakterin bir şarkısının olması ve filmin belirli yerlerinde kendi zaman zaman da iyi olmayan sesleriyle söylemeleri çok güzel. kara müzikal gibi birşey. temel argümanı kanımca "beklemek adamı fena yapar"dır.

--- dikkat çok ağır spoiler ---

oedipus kompleksinin çarpıtılmış bir anlatımıyla karşı karşıyayız. elektra mı desem yoksa. kız annesinin aşığına aşık olur. adam onu sevmez. aslında adam hiç kimseyi sevmez. kendi kendine yetebileceği bir dünya yarattığını sanmaktadır. kız adamdan hamile kalır. adam hemen onu kapı dışarı eder. ancak adam bir hastalığı olduğunu ve önce kör olacağını ardından öleceğini öğrenir. yalnızlık fitili tutuşmuştur. kızın annesine gider ve durumu açıklayarak kızıyla evlenmek istediğini, sevinmesi gerektiğini zira büyükanne olacağını söyler kadına ve olanlar olur. (dikkat. hala spoilerin ağır olmadığını düşünüyorsanız şimdi düşüneceksiniz) kadın da adama onun da büyükbaba olacağını söyler^*.^* sonra kız adamla yalnız kaldığında onunla sevişmek ister ama adam reddeder. kız adamı öldürür.

--- dikkat çok ağır spoiler ---

(katatonik degirmen - 4 Aralık 2011 05:20)

tr. şiki şiki baba

(retroloverdude - 4 Aralık 2011 05:58)

alman ve isveçlilerin sadece teknik olarak yapımda olduğu fakat sapına kadar sırp olan film. çok çok etkileyici bir film. sevdiğiniz biri size tokat atsa ancak bu kadar etkilenirsiniz. gerçekten bir sinema filmi, film değil. izlemek için değil sadece, düşünmek için aynı zamanda bu film. tabii bazı yöresel sorular soruyor insan, neden böyleler, neden hepsi böyle slavların diye. ama öyleler, onlar da öyleler napalım. sırpçayı hep sevmişimdir, müziklerini de. akordeon onların müzik aleti sanki ve şarkıları ne kadar neşeli olursa olsun aslında hep bir hüzün var. sanki her şey bir düğün atmosferinde geçiyor ama hep bir düşman bombası patlıyor sahnenin orta yerinde. bazen herkesin kötü sözler söylediği insan aslında en doğru şeyler yapan insandır, doğru insan olabilir. hayatın tamamı da bu film gibi zaten. eğer onlardan biriysen onlardan uzak duramazsın, sen de her şeyin içindesin diyor film.

(mermeignacio - 5 Mayıs 2012 21:52)