frida kahlo ve diego rivera, orson welles, nelson rockefeller gibi ünlü isimlerin kenarından köşesinden karıştığı olayları anlatan film.
diego rivera margarita sarfati ye der ki sen faşist bir yahudisin,
margarita da yanıtlar ki sen de zengin bir komünistsin.
insan bu filmi izledikten sonra abd herhalde bir daha asla bu dönemlerdeki kadar sola yakın olamaz diyor.

(flut - 20 Haziran 2002 21:06)

robbinsin bir donem filmi icin cilgin sayilabilecek kamera kullanimi ile akillarda kalan filmi. ancak illa da bir hak dagitimi yapilacaksa tiyatro muduru rolunde cherry jonesun ellerinden opulmesi gerektigi kanaatindeyim.

(insidious - 8 Eylül 2002 10:30)

hala türkiye'deki izleyici tarafından keşfedilmeyi beklediğini düşündüğüm, içinde müzikal unsurlar da barındıran politik güldürü...

oyuncu kadrosunun göz kamaştırdığını da ekleyelim.

(lumpenproleter - 5 Haziran 2009 09:14)

tim robbins'in yönetmen olarak üçüncü kez kamera arkasına geçtiği film..

(plastiktoplaucyuzseksenbessektirenadam - 19 Şubat 2011 15:30)

kritiklerin bol bol oscar, gg vs turu oduller alacagini tahmin ettikleri film, ancak yaziktir simdilik pek one cikamadi.
emily watson'in aglamakli anglosaxon surati insani hafif bezdiriyor..

(orlando - 6 Şubat 2001 00:23)

amerikalı seyircilerin bile aşka gelip sonunda alkışladığı film. bir amerikan sinemasında patlamış mısır hışırtısı ve meşrubat höpürtüsü dışında bir ses duymanın dumuru içinde düşündüm: "salonda insan var, şaşırtıcı"

(yeniraki - 25 Mayıs 2004 15:20)

geçen seneki film festivalinde istanbulda da gosterilen,, hatta burda da bir ödül almış,, sonunda nedense insanın içinde karşı konulmaz bir alkışlama isteği uynadıran,, zaten yönetmeninin tim robbins olduğu duyulunca gözü kapalı gidilen unutulmaz film..

(guitarman - 1 Temmuz 2001 17:51)

(bkz: #6359552)

(jedi training institute - 24 Kasım 2004 19:10)

finali insanda hakikaten alkislama istegi uyandiran, bana kalirsa biraz "aktörden yönetmen olmaz, aktörler aptaldir" gizli inancindan kaynaklanan önyargilar ve filmin bariz muhalif tavri yüzünden biraz hakki yenmis, getirmesi gereken sesi getirmemis basyapit kivaminda bir film. amma orson welles'i böyle hoyrat sarhos olarak göstermesi... cik cik cik... hem o dönem daha 20sinde degildi orson agabey.

(caponsever - 23 Haziran 2005 00:23)

(bkz: nickel under the foot)
bir de tabii en güzel çekilmiş açılış sahnelerinden birini içeren bir başka hüzünlü tim robbins filmi...

(iyikemik - 27 Şubat 2006 01:25)