1994 yapımı, başrollerinde salman khan ve madhuri dixit'in oynadığı bollywood filmi. tüm bollywood klişelerini içerdiği için zaman yetmemiş 3,5 saatlik bir filme dönüşmüştür. yahu film baştan sona dans, müzik, mutluluk, saadet ne kadar iyi şey varsa ondan dolu, şeker komasına sokacak adeta. en ufak bir mutlu olay danslarla müzikle yarım saat sürse 3,5 saat normal bile. sadece son yarım saatte dramatize oluyor konu, o kadar. gerçekten salman'ı seven, madhuri'ye taparcasına aşık olan beni bile çıldırtacak derecede gereksiz uzun ve aşırı şekerli bir filmdir. aslında tam ismi de "hum aapke hain koun...!" olan filmdir. "senin için neyim ben" anlamına gelir, o üç nokta ve ünlem bile bana gereksiz gelir. konusundan biraz bahsedersek;

--- spoiler ---

prem ve nisha (yani salman ve madhuri) iki zengin ailenin küçük çocuklarıdırlar. bu eski dost iki aile birbirlerinin büyük çocuklarını, rajesh ve pooja'yı evlendirirler. herkes zengindir tabi, mükemmel bir düğün yapılır, eğlenceler, yemekler, hediyeler, çeyizler falan aman sabahlar olmasın. sonra bu gelin kızımız damadın evine gelir. adeta bir melektir, her tarafa ışıklar saçar falan. evin babasından tut hizmetçiye kadar herkese karşı adeta bir azizedir. tabi aileler de inanılmaz mutludur, birbirlerini davet ederler, evlerine dönmek istediklerinde "yoo bırakmayız, dünyada olmaz" denir, valizleri alıkonur, bırakılmaz. yine hoş sohbetler, muhteşem dünürler, aileler, herkes birbirine hayran. bu arada da prem ve nisha da yazışırlar sürekli, birbirlerine aşık olurlar falan, sonra bu gelin hanım doğum yapar, evde yine bir bayram havasıdır. danslar edilir, şarkılar söylenir. sonra bu gelinimiz melek ya, prem de gider buna açılır nisha'ya aşığım diye. yine mutluluk, zaten var olan mutluluğa bin katı daha katılır. ama kader ya işte naparsın, bu gelinimiz, teresa pooja trafik kazası geçirir ve hastanede herkesin gözü önünde can verir. o muhteşem aile saadeti bir anda kedere bürünür, herkes yasta, evin iyilik meleği öldü, doğurduğu yavrucak öksüz kaldı. bebeğimize de teyzesi nisha bakıyor tabi, teyze ana yarısı ya, evin babası da düşünüyor taşınıyor, madem ablası öldü, e zaten bebeğe de o bakıyor, hem de aynı sülaleden, biz bunu dul oğlumuz rajesh ile evlendirelim diyorlar. sonra hanım kızımız bu konuşmayı yanlış anlıyor tabi, prem ile evlendireceklerini sanıyor. fikri sorulduğunda da kabul ediyor. yine mutluluğa doğru adımlar, çiftimiz sevinçten dört köşe derken düğünden önceki eğlencede davetiyeleri gören nisha, rajesh ile evlendirildiğini anlıyor ve dertlere düşüyor. her ikisi de bu durumu öğrenince bebeğin ve abinin mutluluğu adına kendi aşklarından feragat ediyorlar. tam da düğün günü abi rajesh bu iki aşığın mektuplarını buluyor ve onların aşık olduğunu anlıyor ve bu sefer fedakarlığı kendisi yapıp aradan çekiliyor. çiftimiz evleniyorlar ve mutluluk grafiğimiz pik yapıyor.
--- spoiler ---

kısacası bu iki insanı da seviyorsanız, vaktim boş, nasıl harcasam, ölürcesine mutluluk akan bir film izlesem diyorsanız hiç çekinmeden izleyin derim. ama müzikleri çok güzel bir kere onu da söyleyeyim. birkaç örnek isterseniz:

hum aapke hain koun
pehla pehla pyar hai
didi tera deewar deewana

(aspirinforte - 4 Ağustos 2013 04:32)

tam 12 tane parçada dans edilen üç saat uzunluğundaki film. sadece pehla pehla pyar hai neresinde bunun diye tıklarken film boyunca dans ettiklerini anladım. karan johar bunu 16 kere izlemiş.^*

(raavann - 12 Ocak 2015 19:34)