stendhal ın en önemli yapitlarindan biri( zaten topu topu 3 tane kitabı vardır). cemal bali akal, çevirisindeki önsözde kahramanın tüm kişilik gelişimi özetlenmekle kalmamış, üstüne edalı edalı romanın finalini ayrıntılılarla anlatıp bilinçli okur olma çabası içindeki biz sevgili gençlerin heyecanına tecavüz etmeyi marifet bilmiştir.

(boktan kaleler - 4 Şubat 2008 11:46)

stendhal sendromu geçirtebilir. öyledir.

(koray - 17 Şubat 2010 21:47)

kızılın orduyu karanın ise kiliseyi simgelediği stendhal romanı olup hatalı bir çevirmen tercihi sonucu "kırmızı ve siyah" şekline dönüşmüş, böylece romanın adı, içeriğini değil daha ziyade milan, gençlerbirliği ya da carmeni anımsatır hale gelmiştir.

(sui - 28 Kasım 2002 02:48)

yazarı stendhal tarafından da olmak üzere romandaki kodaman kesimin üyelerince sürekli olarak keresteci çocuğu, uşak, katip şeklinde sıfatlarla itham edilen julien sorel adlı gencin hatun konusunda yardırdığı roman. adam önce belediye başkanının karısını yataklara düşürdü, sonra markinin kızı mathilda'yı elemlere sevketti. anlatılanlara göre yüz olarak güzel ama zayıf olduğundan pek çekici bir vücuda sahip değil kadınlar için. bu ortamda en önde gelen hatunları nasıl tek tek ayarttı anlamak mümkün değil. paris civarında kim var kim yok süpürdü adam. behlül'ün 19. yüzyıl versiyonu. hayır bir de papaz olmasa ne cevizler kırardı artık bilmiyorum.

geyik bir yana, bence bu karakter, suç ve ceza'nın raskolnikov'u kadar olmasa da, derin psikolojik analizlerin odağı oluyor. hatta klasikler arasında raskolnikov'dan sonra bu derece duygu dalgalanması yaşayan ikinci karakter diyebilirm. bazı yerlerde gaza gelip "la olm şöyle yapsana amk!" diye ona kızarken buluyorsunuz kendinizi, bazen de "piçe bak, nasıl da çıktı işin içinden!" diyorsunuz hayretler içinde. ikilimde bırakıyor okurken, kötü ya da iyi olup olmadığına karar veremiyor insan bir türlü.

(cevirimanyagi - 31 Aralık 2010 01:46)

stendhal'in julien sorel gibi müthiş bir karakteri yarattığı ya da yaşadığı nadide eser. genç, hırslı, gözüpek, sıradışılığı, farklı ve cazibeli oluşu ile kadınların dikkatini çekmeyi başarmış, sınıfından iğrenen ve sosyal statü sınırını aşmak için direnen, tutunan, içten içe nefret ettiği aristokrasinin başına bela olmuş, var olmaya, sosyalleşmeye, sevgi ve kabul görmeye çalışan, adeta kendini dayatan, önemli biri olma çabası içindeki julien'in hedefe kilitenme ve bu doğrultuda engellerle çarpışma ve içine kapalı bu zümre tarafından püskürtülmesi ve her defasında yerinin hatırlatılması, yüzüne vurulması ve bu net reddedişin onu gençliğinin verdiği yılmazlıkla daha da ateşlemesi, dışlanmışlığı, gerçekleştiremediği hayalleri altında ezilmişliği ve burukluğu, iç hesapları, nefret ve beklenti dolu oluşu, sevilmeyi ve intikam almayı arzulayışı, asla kendinden ödün vermemesi, sınırsız gururu, aksiliği, yalnızlığı bize standart üstü dostoyevski tarzı hastalıklı psikolojiyi sunar. bu kadar karmaşık ve ızdıraplı bir ruh, dünya ya dönemini kavrayabilmiş temiz bir dehanın ürünüdür ya da gerçek bir hayatın.

mavi ve yeşilin hakim olduğu bir doğa tablosunda hep kırmızı, yanlışlıkla sürtülmüş ve silinmeye çalışılan bir fırça darbesi olarak kalmıştır julien.."kalbine kırmadan dokunan kimsenin olmadığı"..

(etre - 13 Temmuz 2012 20:44)

stendhal'ın bir kitabıdır, kızıl ile kara olarak çevrilmişleri de mevcuttur.
burada kırmızı askerliği siyah ise rahipliği kastediyor. kitabın kahramanı olan julien sorel bu iki meslek arasında bocalayıp durur.
bir başka yorum ise bu renklerin kumar masasındaki renkleri çağrıştırmasından dolayı hayarın bir kumardan farksız olmadığını sembolize etmek için kullanıldığıdır.
stendhal'in kitapta sosyal konulara realistik bir şekilde parmak bastığını da göz önüne alarak yorum yapanlardan bazıları ise kırmızının dürüstlüğü, namusu, hürriyeti, samimiyeti; siyah rengin ise alçaklığı, yobazlığı ve namussuzluğu temsil ettiğini söylerler.

(rahatsiz - 19 Şubat 2004 15:42)

aşkı en doğru anlatan romanlardan biri olup, kesinlikle bir aşk romanı olmayan roman.

(turna - 28 Temmuz 2004 14:55)

fransızca şarkılara sık sık konu olan ikilidir bu. bir örnek de burada: (bkz: thank you satan)

şarkı der ki:
le rouge pour naître à barcelone
le noir pour mourir à paris

(cardioid - 26 Ocak 2005 12:24)

--- spoiler ---

günümüzde klasikler arasında yer alan stendhal'ın bu romanında beni en çok etkileyen yerlerden biri, kitabın sonlarına doğru yapılan ve derin devlet kavramını kabak gibi gözlerimizin önüne seren, julien'in de katıldığı bir toplantıdır. türkiye ve avrupa'nın ne kadar benzer dönemlerden geçtiğini ve de geçmekte olduğunu görmek/anlamak açısından önemlidir.

--- spoiler ---

(barzakhi - 29 Ocak 2005 23:11)

romanin her bolumunun basinda bir epigraf vardir ve stendhal bu epigraflari ya diderot, mozart gibi unlulere ya da onikinci gece, don juan gibi onemli edebiyat yapitlarina aitmis gibi gosterir. ancak gercekte stendhal bu epigraflarin cok buyuk bir bolumunu kendisi uydurmus, unlulerden ya da edebiyat yapitlarindanmis gibi gostermistir.

(roman - 21 Temmuz 2006 02:48)