de gaulle'un, almanya'nin ikiye bolunmesi konusunda dusuncesi: "almanya'yi seviyorum, iki almanya olmasi cok hosuma gider."
ayrica ozellikle (bkz: lycee francais charles de gaulle ankara)

(gandy phoebus - 8 Mart 2002 23:04)

fransızlar tarafından ikinci dünya savaşında fransanın kurtarıcısı olarak görülür. fransız ordusunun bir kaç hafta içinde iflas etmesinden sonra, alman işgalinden kaçarak londraya gitmiştir. aynı günlerde almanlardan çekinen ingiltere de fransadaki yüz bin askerini geri çeker ve fransayı yanlız bırakır. bunun üzerine fransanın geri kalan parçası almanyayala barış imzalar.
de gaulle açısından asıl sorun burada başlar. işgalden kaçmış ve fransada direniş hareketleri başlatmak için çalışmalara girişmiştir. ingiltere ve amerikanın, almanyayla barış imzalayan fransız hükumeti yerine kendisini fransa yönetimi olarak tanımalarını ister. ingilizlerin fransadan çekilmeleriyle, iyice küplere binen de gaulle, ingiltere ve amerikanın bu, bu son teklfini kabul etmemesiyle bu ülkelere karşı iyice düşmanlık beslemeye başlar. savaş boyunca girdiği her ortamda fransanın meşru lideriymiş gibi konuşsa da, hiç kimse ona -haklı bir biçimde- bir ülke başkanıymış gibi davranmaz.
yine de amerikayı, parise giren ilk asker olmak konusunda ikna eder ve küçük bir fransız birliğiyle birlikte şehre giren ilk general olarak fransız halkının sevgisini kazanır.
de gaulle savaş sırasında bazı direniş hareketlerinin örgütlenmesinde çalışmış olsa da fransayı kurtaran asıl liderler almanyanın ilerlemesini durduran stalin ve normandia çıkartmasıyla atlantik duvarını delmeyi başaran roosvelttir. yine de de gaulle savaş sırasındaki çalışmalarıyla fransız halkının güvenini kazanmıştır ve ilerleyen yıllarda bu güveni kullanarak bazı aşırı milliyetçi fransız grupların da desteğiyle iktidara gelir. iktidara geldikten sonra savaş yıllarında ingiliz ve fransızlara karşı beslemeye başladığı nefret ortaya çıkacak ve her ortamda bu iki ülkenin başına bela olacak, ingiltereyi iki kez avrupa topluluğu kapısından çevirecek, nato'dan ayrılıp, savunma örgütünde bir çatlağa sebep olacaktır.

(yavru kedi - 6 Ağustos 2007 15:13)

ingiltere'nin avrupa birliğine girişini iki kere veto ederek engelleyen cumhurbaşkanı. ingiltere ancak onun ölümünden sonra ab'ye üye olabilmiştir.

(koit - 13 Mart 2003 12:18)

fransız devlet adamı, asker ve yazar, fransa'da beşinci cumhuriyetin mimarı. askeri akademi'yi bitirdikten sonra orduya katıldı ve i. dünya savaşı'nda almanya'ya esir düştü. savaş sonrasında 1925'te yüksek savaş konseyi üyeliğine getirildi. çeşitli fransız kolonilerinde görev yaptıktan sonra konsey sekreterliği üyeliğine kabul edildi. ll. dünya savaşı'nın başlaması ile tuğgenerallığe yükselen gaulle, almanya ile ateşkesin imzalanması üzerine ingiltere'ye gitti. londra'da ingiliz hükümetiyle ilişkilerini yürütmekte güçlüklerle karşılaşan de gaulle, alınganlığı ve yanlış yargılarıyla sık sık gerginliğin daha da artmasına neden oldu.

1943'te karargahı cezayir'e taşıdı ve fransız ulusal kurtuluş komitesi'nin başına geçti. eylül 1944'te kurduğu gölge kabine ile birlikte paris'e döndükten sonra birbirini izleyen iki geçici hükümetin başkanlığına getirildi. ama koalisyon partileri ile arasındaki sürtüşmeler sonucu ocak 1946'da ansızın başbakanlıktan istifa etti.

1958'e kadar de gaulle'ün siyasal yaşama dönmesi için çeşitli istekler ve görüşler ortaya çıktı. mayıs 1958'de,cezayir'deki fransız birliklerinin dördüncü cumhuriyet yönetime karşı başlattıkları ayaklanmanın ülkeyi iç savaşa doğru sürüklemesi sonucunda göreve çağırılan de gaulle aralık 1958'de cumhurbaşkanlığına seçildi. de gaulle, yurttaşların kendisini ancak bir bunalım döneminde kabul edebileceğini bildiği için kamuoyunun desteğini sürekli kılmak amacıyla parlamento'daki "partiler sistemi"nin gücünü kırmak zorunda olduğuna inanıyordu.

bu durumda önce, cumhurbaşkanının hükümet politikalarını denetleme yetkisini kabul ettirme sonra da seçimler ya da referandumlar aracılığıyla bu denetimi sürekli kılma taktiği uyguladı.

dış politikada genellikle a.b.d. karşıtı olarak nitelenen tutumlar aldı.
1966'da fransa'nın nato'nun askeri kanadından ayrıldığına ilan etti. sovyetler birliği ve diğer sosyalist ülkelerle ilişkiler geliştirerek 1964'te çin halk cumhuriyeti'ni tanıdı.

1969'da yapılan bu referandumda başarısızlığa uğrayan de gaulle cumhurbaşkanlığından istifa etti. de gaulle'ün türkçeye'de çevrilmiş askerlik ve siyaset hakkında kitapları vardı.

(samurai kajoshin - 20 Mart 2003 01:50)

emekliliğinden kısa süre sonra, bir röportaj esnasında, eşine, gelecekten ne beklediği sorulduğunda, eşi "a penis" demiş ve ortamı bir ölüm sessizliği kaplamıştır.
general düzeltmiştir: "my dear, i think the english don't pronounce the word quite like that. it's 'appiness'!"

(cedilla - 3 Eylül 2004 10:55)

bir burna sahipti ki, alamet i farikasıydı muhteremin.
o burna yakışır da bir azameti ve kendini beğenmişliği varmış!
şöyle de bi anektod yakıştırılır:
de gaulle'ün eşi katolik ve tutucu bir aileden gelmektedir. bir sabah banyoya girer ki, de gaulle aynanın karşısında çırılçıplak traş olmaktadır.
de gaulle'ün eşi: "aman tanrım!"
de gaulle: "yalnızken bana 'charles'" diyebilirsin.

(burali - 19 Eylül 2001 09:09)

efsaneye göre (bu demektir ki olay ferhan şensoy'un prim yapmak için şişiriyor olması da muhtemeldir); bu adamcaaz galatasaray lisesi'ni ziyarete geldiğinde kürsüde konuşurken şeran fensoy'un da içinde bulunduğu bir güruh tarafından "ibne dögol" şeklinde bir tezahürat tezahür etmiştir. yanındaki müdüre "ibne"nin anlamını soran de gaulle, " 'ibne' = 'grand' " cevabını alınca onu da kimse tutamamıştır: "ibne gâlatasağay, ibne gâlatasağay!"

(uninvited - 19 Eylül 2001 10:51)

bir efsaneye göre çanakkale savasi'na katilmis fransiz subayi.efsaneyi efsane yapan durum ise gelibolu'daki bir heykeldir.heykel kucaginda bir isgal ordusu askerini tasiyan mehmetçigi tasvir eder.hikayesi daha da ilginçtir.savas sirasinda iki düsman siperi arasindaki mesafe 20 metreye kdar düsmüstür.bu sirada fransizlar ufak çapta taaruza kalkarlar,ancak basarisiz bir girisim olur.tekrar sipere dönen fransiz askerleri yerde yarali olan arkadaslarinin feryadlarini duymazdan gelirler.yarali askerin ayagi neredeyse bileginden kopmak üzeredir.bu sirada türk siperlerinden bir mehmetçik beyaz bayraksallar,savas alanina dalar ve yarali askeri fransiz siperine kadar tasirlar.rivayet odur ki ve bir çok tarihçi kabul eder ki o yarali asker de gaulle'den baskasi degildir.

(threepoint - 26 Nisan 2005 13:45)

de gaulle ile ilgili bu ibne galatasaray konulu olayı ferhan şensoy kitabında aynen şöyle anlatmaktadır:
"de gaulle de onun üzerine,yeryüzünden başını kaldırarak bizlere döndü:
-ah,bon alors;ibné galatasaray!
dedi.
derdi daha doğrusu,eğer ben gerçekten düşündüğüm gibi balkonun en arka sırasından,bu "ibne de gaulle"korosunu başlatabilseydim,olaylar böyle gelişebilirdi yani.de gaulle'e böyle bir puştluk yapmayı düşündüm ve fakat onun hepimizi ezen saygın ve kültürlü devlet adamı kişiliği karşısında böyle bir terbiyesizliği edemedim."

(chemicalmonkey - 17 Aralık 2001 23:00)

yil 1968, dünyadan kopup, icimize kapanacagimiz zamanlar daha baslamamis, herkes bayagi umutlu, yeni gelismeye baslayan avrupa toplulugu düsüncesinin bir parcasi olacagimizdan hayli eminiz, ankara nüfusunun neredeyse tamami orada, caddenin iki yanida insan dolu. sanki o gün her yer tatil edilmis gibi, ebeveyinler de ise gitmemisler , okullardan siniflar, ögretmenleri esliginde oradalar, herkesin elinde türk ve fransiz bayraklari var. atli polisleri ilk kez görüyorum.
günesli bir gün oldugunu hatirliyorum, babam beni omuzlarina almis, ezilmemem icin, bir itis kakis, arkadan birileri bizi öne dogru itiyorlar, derken kendimizi caddeyle bizleri ayiran demir parmakliklara yakin bir yerde sikismis buluyoruz. derken bir canlanma, tam önümüzden cooook uzun boylu ve kocaman burunlu charles de gaulle elini bizlere salliyarak, gülümseyerek geciyor.

(summerhill - 17 Kasım 2005 13:25)