--- spoiler ---
ilk sorgu;

savci = s1
musa = m

s1: avukat tuttun mu?
m: hayir
s1: neden?
m: tutmadım işte
s1: bu da bi fikir. ... ama yasa geregi bir avukatin olmak zorunda.sen
tutmazsan devlet sana bir avukat tayin eder.
m: etsin o zaman
s1: seni bu zahmetten kurtardigimiza sevindim..senin icin sessiz ve icine kapanik
biri diyorlar.. ne dersin?
m: konuscak fazla seyim yoktur,o yuzden susarim
s1: bundan iyi neden mi olur..
..
s1: sinem demircan..kizlik soyadiyla sinem arca..eşin oluyo diğ mi?
m: evet..
s1: yeni evliymişsiniz.
m: öyle sayılır
s1: ne zamandır tanışıyorsunuz?
m: uzun zamandır..
s1: ne kadar uzun?
m: bilmiyorum bikaç yıl olmuştur
s1: iş arkadaşı olarak mı,sevgili olarak mı?
m: sevgilim değildi kendisini pek tanımam
s1: tanımaz mısın,tanımaz mıydın?
m: ikisi de
s1: insan tanımadığı biriyle evlenir mi?
m: evlenir
s1: belki de haklısın.. o zaman nasıl evlendiniz diye sorayım.
m: o istedi
s1: kimdir nedir hiç merak etmedin mi?
m: etmedim
s1: bu nası iş anlamadım,insan biraz olsun merak etmez mi?
m: eder belki ama ben etmedim
s1: eşine pek düşkün değilsin galiba..yani duygusal olarak.. diğğ misin?
m: öyle sayılır
s1: neden?
m: nedeni yok,öyle işte.
s1: kendisinden şüphe ediyo muydun?
m: hangi konuda?
s1: başkasıyla ilişkisi konusunda.
m: naim beyle olduğunu sanıyorum
s1: sanıyosun??!
m: evet
s1: peki noldu da böyle sanıyodun?
m: o kadarını hatırlamıyorum
s1: hiç konuştun mu kendisiyle?
m: kiminle?
s1: eşinle tabi ki.
m: hayır.
s1: neden?
m: aklıma gelmedi
s1: aklına gelmedi.
m: gelmedi
s1: şu konuşmalar sana inandırıcı geliyo mu hiç
m: anlamadım?
s1: ya nerde büyüdün sen? paris'te filan?
m: anlamadım?!
s1: gençliğimde bir fransız romanı okumuştum.onun kahramanı gibisin...
şu komşun necati..necati pınarcık..iyi arkadaşın mıdır?
m: benim arkadaşım yoktur,ama kendisini severim.
s1: neden seversin?
m: nedeni yok,severim işte.
s1: pezevenk olduğunu biliyosun heralde?
m: ambarcı olduğunu biliyorum.
s1: ne ambarcısı?
m: bunu bilemem.
s1: sormadın mı hiç?
m: sormadım
s1: annenin öldüğü sabah...hep yaptığı gibi seni uyandırmamış,kahvaltı da hazırlamamış..yaa nooldu
bu kadına diye merak etmedin mi?
m: uyuduğunu düşündüm
s1: biri şimdi karın olan işarkadaşlarınla yemekte konuşmuşsunuz ama.
m: konuştuk
s1: gidip bi bak demişler?
m: dediler
s1: ee?
m: gidip bakmadım
s1: neden?
m: bilmiyorum üşendim heralde
s1: gece de eve geç gitmişsin
m: çalıştım
s1: belki bişey olmuştur diye hiç aklına gelmedi mi?
m: gelmedi
s1: peki öldüğünü anlayınca naptın?
m: bişey yapmadım
s1: hiç bişi mi?
m: böyle bir durumda napılır bilmem,patrona söylemek için sabahı bekledim
s1: patronun naim tuğlacı'ya
m: evet
s1: peki sabaha kadar naptın,uyudun mu?
m: geceyarısına kadar oturdum.sonra koltukta sızmışım
s1: yani uyudun
m: evet uyudum
s1: ağladın mı?
m: ben ağlamam
s1: neden?
m: bilmiyorum,ağlamam işte
s1: ne düşündün,naptın,yani uyumadan önce?
m: bişi düşünmedim..televizyon seyrettim,sonra 2 defa da sütlü kahve yapıp içtim
s1: sütlü kave içtin?
m: evet
s1: anneni sever miydin?
m: evet,herkes gibi
s1: ölümüne üzüldün mü?
m: üzüldüm
s1: ama eşine sevindiğini söylemişsin
m: evet,buna benzer birşey söyledim ama bu başka bişey
s1: nasıl?
m: anlatması zor,yani nasıl anlatacağımı bilmiyorum
s1: anlıyorum,ama sen yine de anlatmayi bir dene
m: dediğim gibi,anlatması zor
s1: bi dene bakalım.. biz de anlarız belki
m: insan sevmesine sever annesini ama sıkılır bazen,ya da yalnız olmayı ister,yani ölmesini
istemez ama,böyle,böyle de olsun ister,yani,bunun gibi bişi
s1: ölünce de sevindin
m: bunun gibi bişi,ya da rahatlama
s1: anladım..yani gerçekten anladım..
hukuk fakültesini son sınıftan terk etmişsin
m: evet
s1: niye bitirmedin?
m: hatırlamıyorum sıkıldım heralde
s1: doğru,sıkıcıdır gerçekten.. tanrı'ya inanır mısın?
m: hayır
s1: başka şeylere?
m: ne gibi?
s1: ne bileyim başka inançların olabilir,satanislik filan gibi..
m: ben hiçbişeye inanmam
s1: niye sorulara hep soruyla cevap veriyosun?
m: bilerek yapmıyorum,anlamadığım icin heralde
s1: bu olayda anlayamadığım bazı taraflar var.bunları anlamam için bana yardım edersin
heralde.
m: elimden geleni yaparım
s1: patronuna öfke duyuyo muydun?
m: hayır,neden duyiim?
s1: ne bileyim,karınla ilişkisi olması yüzünden mesela
m: bunu kesinkez bilmiyorum,sandığımı daha önceden söylemiştim
s1: öyle diyelim,karınla ilişkisi olduğunu sanman yüzünden öfke duyuyo muydun?
m: bunu o zaman kendi kendime de sordum ama bişey hissetmedim
s1: yani duymuyodun?
m: hayır
s1: kıskanıyo muydun?
m: karımı mı,patronumu mu?
s1: her ikisini de
m: hayır
s1: peki ilişki konusundaki şüpheni patronuna hissettirdin mi hiç
m: nasıl?
s1: suçlayıcı davranarak ya da başka ne,ne bileyim
m: hayır
s1: peki patronun sana hissetiriyor muydu?
m: bunu düşündürücek bişey olmadı,ya da olduysa da ben farketmedim
s1: şüphe ediyodun ama bunu hissettirmeden güzel güzel çalışıyodunuz,öyle mi?
m: güzel miydi bilmiyorum ama problemsiz diyorsanız doğrudur..şüphe etmeye gelince
ben şüphe ediyordum demedim,sadece sanıyordum dedim
s1: doğru,öyle dedin
maktülleri,yani patronun ailesini tanır mıydın?
m: tanırdım
s1: yakından mı?
m: sayılmaz
s1: sever miydin?
m: ortada sevip sevmememi gerektircek bi durum yoktu,sadece tanırdım
s1: doğru söze ne denir! .. bu arada patronun uzun süredir karınla ilişkileri
olduğunu itiraf etti.karın da kabul etti. ne diyosun?
m: ne diyim,olabilir
s1: o günü nası geçirdin bi anlatsana
m: bunu daha önce defalarca anlattım,zaten anlatacak bişey de yok
s1: olsun,sen bi daha anlat.

-sahne degisir-
--- spoiler ---

(kutu bira - 18 Ocak 2007 04:46)

içli, hüzünlü, komik, hepsinden ötesi düşündüren, sorgulatan bir film.

--- spoiler ---
karakteri (musa) filmin sonunda cezaevi savcısıyla uzun uzun konuştuğu bölüme kadar tam olarak anlayamıyoruz. (ki filmin hem en güzel hem en kasıntı sahnesidir. savcıyı oynayan kişi farklı olsaydı, vurgusu, tonlaması farklı olsaydı daha sürükleyici olabilirdi zannımca bu bölüm. cezaevi savcısı gerçek hayattan baktığımızda gerçekçi bir tipleme olsa da o konuşmaya yakışmamış. özellikle vurguları.) ha filmin sonuna kadar musa karakterini tam olarak anlamıyor oluşumuz filmi olumsuz etkiliyor mu? hiç değil. sadece ara ara "ahahah sosyapat lan bu" deyip duruyosunuz. gayet ilgi çekici, komik ve şaşırtıcı bir karakter olarak takipte tutuyor sizi film sonuna kadar.

filmin en önemli tartışması bence davranış biçimlerimiz içimizden mi geliyor yoksa öğrenilmiş tavırlarımızı yaşıyor ve herkesten de aynı şeyi mi bekliyoruz. ölüm, ihanet, aşk tüm bunlar ve bunlara karşılık verdiğimiz tepkiler hep ezber mi?
--- spoiler ---

son söz; zeki demirkubuz'u seviyorum ben.

(saryade - 19 Temmuz 2007 14:11)

filmle ilgili en beğendiğim sahne necati ve musa belalı kardeşlerin peşlerinde olduğunu anlarlar ve kaldırıma çöküp adamlara bakarlar, olaylar gelişir:
necati: vurayım mı şunları
musa: bişe yapmadılar ki daha
necati: ozaman ana avrat söviim laf ederlerse vurayım
musa:olur
necati: sizin ananızı bacınızı sikiim orospu çocukları!

buna benzer daha birçok dialog içeren ilginç bir film. musanın kayıtsızlığına kayıtsız kalmak çok zor. bir süre sonra tutup silkmek istiyorsunuz "oğlum kendinme gel la" diyerek.

(asden - 5 Aralık 2007 12:15)

--- spoiler ---

cezaevi cikisi oncesi,
savci ile konusma;

savci = s2
musa = m

[musa odaya girer]

s2: buyrun oturun..

..

s2: kusura bakmayin sizin dosyalarinizi okuyordum.
nasilsiniz?

m: iyiyim.

s2: olayi ogrendiniz heralde..

m: evet.

s2: butun ulke gunlerdir yine sizden bahsediyor.
patronunuz gecen hafta istanbul cumhuriyet savciligi'na
gidip gonullu olarak ifade vermis.sonra tuvalete gitmek icin
izin isteyip orda tabancayla vurmus kendini.

[savci masanin uzerinden kagidi alir]

bu yazi dun geldi.istanbul 5.agir ceza hakimligi'nden
gonderilmis.

[kagittakileri okur]

amasya cezaevi tutukevi infaz savciligina,
istanbul 5.agir ceza hakimligi'nin 11.09.1997 tarih
13863 sayili karari uyarinca ceza ve tutukevinizde
idam hükümlüsü olarak kalmakta olan mehmet oğlu
musa demircan hakkindaki ölüm cezasi karari,
20.05.2001 tarihinde olayin magdurlarindan haci oğlu
naim tuğlaci'nin istanbul cumhuriyet savciligi'na kendi
rizasi ile basvurusu, burada gonullu olarak yaptigi
samimi itiraflari neticesinde yeniden incelenmis
a) davanin yeniden gorulmesine
b) sanik musa demircan'in yeniden ve tutuksuz olarak
yargilanmasina karar verilmistir.
bilgilerinize arzedilir.

..

s2: sevinmediniz galiba?
cikmak istemiyomuş gibi bi haliniz var.

..

s2: itiraf mektubunu okudunuz heralde..

m: hayir

s2: neden??

m: okumadim iste.

s2: sizinle ilgili ama.

m: benimle bi'ilgisi yok.

s2: nasi yok? bu itiraflar yuzunden idamdan döndünüz
ve artik özgür bi insansiniz (..) duymak ister misiniz?

m: benim icin farketmez.

s2: önce o günün nasi gectigini,senden sora eve kendisinin
gittigini filan anlatmis.
[gazeteden itiraf mektubunu okur]:
esim cocuklari hazirlamis evi terketmek uzereydi
engellemeye calistim.bunun uzerine sinir krizi gecirmeye
herseyi kirip dokmeye basladi.ben de sinirlenip bikac kere
vurdum.sora yere savurdum.kafasi kirise carpip,yigildi kaldi.
yanina gidip yardim etmek istedim,ancak öldüğünü farkettim.
bu sirada oglum cenk gelip "annem öldü,annemi sen öldürdün"
diye bagirmaya basladi.hemen sakinlestirmeye calistim ama
bagirmaya devam etti.komsularin duymasindan korkup agzini
kapattim,direndi. agladim yalvardim ama susmadi.bu sirada
gozlerim ter ve gozyasindan aciyip gormez oldu.ellerimle agzini
kapattigim icin silemiyodum da. önce panik gibi bişi başladı içimde
sora buyuk bir ofke. az sonra direnmekten vazgecip sakinlestigini
hissettim.ve ellerimi gevsetip biraktim.bu anda kucagima yigildi.
o vaziyette ne kadar kaldigimi,kizima n'aptigimi,ne o anda ne sonraki
bes yil boyunca hatirlayabildim ne de simdi bu mektubu yazarken.

[odanin kapisini tamir etmek üzere gardiyan ve kapi tamircisi girer
musa'nin ilgisi kapiya yonelir]

s2: dinliyo musunuz?
m: evet dinliyorum.

s2: [mektubu okumaya devam eder] sonra polisi aradim.onlara
bi tek eve geldigimde bu durumla karsilastigimi soyledim.karakolda
ve sonrasinda hersey akil almaz bir sekilde olup bitti.ailesi katledilmis
bi baba olmak, bicok hatamin ustunu kapatiyodu. mahvolmuş,artik
hicbiseyin onemi kalmamis insan rolünü başarıyla oynadım.bu acı olay
yüzünden kendimi sucladigima inandirmak icin musa'nin esiyle olan ilişkimi
hemen itiraf ettim. yavuz'u doldurup musa'nin aleyhinde ifade vermesini
sagladim.annesinin ölümüne sevinme meselesi cok iyi bi ortam sagladi.
ve olay birden bu yöne dogru cekilmeye başlandı.musa'nin şüpheli ve
tuhaf kişiliği ve yakalandığında anlıyamadığım bir şekilde cinayeti
üstlenmesi sayesinde kolayca kurtuldum. ancak asıl şaşırtan şey,
işlediğim bu büyük ve ağır günahın beni arzu ettiğim, hayalini
kurduğum herşeye kavuşturmuş olmasıydı.bunu o zaman bile
adaletli bulmadığımı,beni bu durumlara sürükleyen rahatsızlıklarımın
belki bu yüzden başladığını ayrıca itiraf etmem lazım.olay unutulduktan
sonra sinem'le beraber yaşamaya başladık.ancak içine düştüğüm acı ve
vicdan azapları giderek bütün hayatımı sarmaya,hiçbişeyin önemi
kalmamaya başladı.önce işlerim bozuldu.arkasından evimi,arabamı
herşeyimi kaybettim.sinem terketti.içimden ne düzelmek ne de bu kötü
gidişata karşı gelmek geliyordu.hiç uyumuyor,yemek yemiyordum.
tuhaf olan şuydu ki bu olaylardan rahatsızlık da duymuyodum.
ne hastaneye gittim ne de bi doktora başvurdum.şimdi bu mektubu
yazarken herşeyi biraz anlar gibi oluyorum.ama bu artık bişeyi
değiştirmeyecek.söyleyebileceğim en son ve en acı şey şudur.
bu mektubu kime yazdığımı bile bilmiyorum.çünkü karım ve çocuklarımı
kendi ellerimle öldürdüm.bu dünyada başka kimsem de yok.bu yüzden
gitmeye karar verdim.tek istediğim yüce allah'in huzuruna cikarken,
musa'nin ve sinem'in beni affetmeleridir.

..
[savci kapı tamircisi(kt)'ne döner]
s2: ikide bi niye bozuluyo bu kapı?
kt: dil yatağı yalama olmuş efendim..
..

s2: [musa'ya döner] neden yaptınız bunu?

m: bi nedeni yok.

s2: ne soruşturma sırasında ne mahkemede
kendinizi hiç savunmamışsınız.savunmadığınız gibi
suçlamalara da itiraz etmemişsiniz.bugüne kadar
bikez olsun "ben suçsuzum" dememişsiniz.ve 4 yil
boşu boşuna hapis yatip,akil hastanelerinde surundukten
sonra şimdi gerçek ortaya çıkıyor.ya cezanız infaz edilseydi,
ya da bu yanlışlık hiç ortaya çıkmasaydı?

m: ne farkederdi?

s2: ne demek ne farkederdi? kendinize yaptığınız kötülük
bi tarafa adalete cinayet işletmek gibi bişi bu.

m: bu beni ilgilendirmez ama olan zaten bu.

s2: en azından engel olabilirdiniz.

m: ben sadece suçlanmış olmaktan dolayı şikayetçi
olmadım. bu da benim hakkım.

s2: tuhaf değil mi bu.

m: benim için diğil.

s2: kendinizi suçlu mu hissediyosunuz?

m: hayır. (..) ama sucsuz da hissetmiyorum.

s2: neden?

m: öyle işte,insan ben suçluyum diyebilir ama suçsuzum diyemez.

s2: neden diyemesin? ortalıktaki bütün katiller
"ben suçsuzum" diye bağrıyo.

m: bu da onların hakkıdır.

s2: haksız yere suçlanmış olmayı da suçluluğun
inkar edilmesini de birer hak olarak görüyorsunuz.
sizi anlamıyorum. [...]

bu arada sizi boşu boşuna tutmuyorum.bi taraftan
tahliye işlemleriniz yapılıyo.bitince haber vericekler.

m: farketmez.

s2: sormayı unuttum,bişey içer misiniz?

m: hayır.

s2: yemek yediniz mi?

m: aç değilim.

s2: şimdi n'apmayı düşünüyosunuz?

m: bilmiyorum.

s2: heralde istanbul'a dönüceksiniz.

m: evet.

s2: eşinizden haber alıyo muydunuz?

m: hayır.

s2: hiç ziyaretinize gelmedi mi?

m: en başta bi defa geldi sora bi daha görmedim.

s2: peki boşandınız mı?

m: hayır.

s2: dönünce aramayı düşünüyo musunuz?

m: hayır.

s2: beni yanlış anlamayın,bu bi sorgulama filan değil.
zaten bırakılma emrinizi az önce bildirdim.artık özgür
bi insansınız ve sizi hiçbir şeye zorlayamam.ancak
dosyanızda okuduklarım ve yaşadıklarınız gerçekten
ilgimi çekti.ayrıca o günlerde davanızı basından sürekli
izlemiş,günlerce takip etmiştim.tanrı'ya inanmadığınızı,
annenizin ölümünden sevinç duymanızı biz de epey
tartışmıştık.bu yüzden sizinle tanışmak,biraz sohbet
etmek istedim.
çok merak ettiğim bişey var.gerçekten tanrı'ya inanmıyo
musunuz?

m: hayır.

s2: nerden biliyosunuz,oturup üstüne düşündünüz mü hiç?

m: benim için düşünmeye değer bişey değil bu.

s2: neden?

m: nedeni yok.

s2: insan genellikle böyle olduğunu sanır.ama gerçekte
böyle olmayabilir.

m: bunu ispatlayabilecek durumda değilim.

s2: peki idam edilecek olsaydınız,son anda yine böyle mi
düşünürdünüz?

m: [tebessüm ederek] evet.

s2: neye inanırsınız peki?

m: hiçbişeye.

s2: bu kadar mı umutsuzsunuz?

m: umutsuz değilim.bazı konularda hep umutlu olmuşumdur.

s2: hangi konularda mesela?

m: beni doğrudan ilgilendiren şeyler konusunda.

s2: arzularınız ve istekleriniz gibi mi?

m: öyle de denilebilir.

s2: bu başkaları için de geçerli ama..

m: ben kendiminkileri bilirim,başkaları beni ilgilendirmez.

..
[kapının tamirati bitmiştir,kapı tamircisi kapıyı kontrol ettikten sonra]

kt: kapı tamam efendim.başka bi emriniz var mı?
s2: sağol,çıkarken çekiver.
..

s2: kusura bakmayın ama daha açık olabilir miyim?

m: siz bilirsiniz.

s2: böyle söylüyorsunuz.tamam kabul ediyorum.
ama yaşadığınız bunca kötü şeye, 3 hatta 4 insanin ölümüne
bunların sebep olduğunun farkında değil misiniz?

m: bunlar neden sebep olsun ki?

s2: neden? patronunuz bu yüzden gencecik bi kızı kandırıp
günahına girmedi mi? karısını,çocuklarını bu uğurda katletmedi mi?
şikayetçi olmadığınız için size yapılanları saymıyorum.

m: insanın istediği gibi davranmasında anlaşılmayacak bişey yok
benim için.

s2: arzularına göre davrandı diye bütün bunları kabul edip,
yaptığı kötülükleri anlamamız mı gerekiyor şimdi?

m: bu sizin biliceğiniz iş.

s2: siz anlıyo musunuz?

m: kendim için anladığımı başkası için de anlıyabilirim.

s2: keşke bunlar olmasaydı bu kötülükler hiç yaşanmasaydı
demiyosunuz yani?

m: benim için farkeden bişey yok,şikayetçi olmadığımı
daha önce söylemiştim.

s2: çocuk öldürmenin iyi bişey olduğunu mu söylüyosunuz?

m: çocuklar için iyi değildir tabi. ama öldüren için iyidir.

s2: o zaman siz de yapabilirsiniz.

m: bikaç gün öncesine kadar bu suçtan idam edilmeyi
beklediğimi unutuyosunuz..

s2: bunun bi önemi yok.çocukların öldürüldüğü
gerçeğini de gözardı etmeye çalışmıyorum.açlıktan,savaşlardan
ya da başka nedenlerle hergün yüzlercesi zaten öldürülüyor.
ama bi insanın,bunun iyi olduğunu nasıl savunabildiğini
anlıyamadım.

m: o zaman siz söyleyin. dediğiniz gibi hergün yüzlerce
çocuk öldürülüyor.

s2: sahiden inanarak mı söylüyosunuz bunları?

m: inanmasam neden böyle söyliyim.
ayrıca size bi itirafta bulunayım.belki inanmanıza yardımcı olur.

s2: buyrun?..

m: o gün eve gittiğimde o kadını ve çocukları öldürmek istedim.

s2: neden? n'aptılar size?

m: hiçbişiy. şu diyebileceğim bi nedenim yok. ama öyle
istedim.

s2: belki vardır. mesela patronunuzun karınızla olan ilişkisinin
intikamını bu şekilde alabileceğinizi düşünmüş olabilirsiniz.
mahkeme de böyle düşünmüştü zaten.

m: intikam almayı düşündüğümü hatırlamıyorum.
böyle olsaydı hatırlardım ama öldürmeyi düşündüğümü
iyi hatırlıyorum.

s2: peki sağlıklı ve normal bi insanın böyle bi istek duymasına
ne sebep olabilir?

m: hapisaneler akılalmaz suçlar işlemiş sağlıklı insanlarla dolu.

s2: durup dururken çocukları öldürme isteği duyuluyorsa
bunun sebebini merak etmeyelim mi?

m: edebilirsiniz tabi ama bu şekilde bişiy bulmanız çok zor.

s2: doğru ama siz yardımcı olabilirsiniz belki. madem bunu
istediniz..

m: kadın ağlayıp zırlıyodu,çocukların da hiçbişiy umrunda değildi.
bi an öldürmekle onlara iyilik yapıcakmışım gibi geldi.

s2: neden öldürmediniz peki?

m: nasısa farkeden bişey olmucak diye düşündüm.

s2: farkeden bişiy olmucak diye düşündünüz?

m: yani, kendi açımdan demek istiyorum.

s2: sırf bunu düşündüğünüz için öldürmediniz?

m: tam böyle değil ama böyle de diyebiliriz.

s2: size doğru yolu göstermek ya da canınızı sıkmak için
çalışmıyorum. gördüğüm kadarıyla n'aptığını bilen bi insansınız.
ancak kim olursak olalım insanız sonuçta.ve hepimizin
önünde eğilip büküldüğü bişey vardır. ben sadece sizinkini
merak ettim.

m: o zaman şöyle söyliyim. siz ne derseniz deyin,bütün
bu olanlar,idamdan dönmüş olmam filan hepsi vız gelir.
hiçbişiy umrumda değil.

s2: doğrudur belki. ama az da olsa insanın kayıtsız kalamadığı
bişeyler olmalı.

m: elbette var. ama bunların zengin olmak,iyi bilgisayar
kullanmak,ya da hiçbi kadının hayır diyemeyeceği kadar
yakışıklı olmayı istemek kadar önemi yok.

s2: insan olmak gerçekten bu kadar basit mi?

m: başka ne olma ihtimali var ki?

s2: kusura bakmayın ama sanki size bunları büyük bir
öfkenin söylettiği hissine kapılıyorum.

m: olabilir ama bu gereksiz konuşmayı kendinizin
başlattığını unutmayın.

s2: özür dilerim.ben sadece insanın söylediğiniz
kadar basit olabileceğini kabul edemiyorum.
her n'olursa olsun,insan yaptığının anlamını savunmak
ister.bunu yapamazsa kendini yokeder.patronunuzun
düştüğü durum da bu değil mi? intihar etmesine
kendine yediremediği davranışları sebep olmadı mı?

m: belki öyledir ama bunu ispat edebilecek durumda
değiliz.

s2: itirafları var.

m: mahkemeyi de karımla birlikte olduğunu itiraf ederek
ikna etti.

s2: ama arkasından intihar etmedi.

m: bu neyi ifade eder?

s2: birini kötülük diğerini vicdan uğruna yaptığını.
bu fark önemli değil mi?

m: bana soruyorsanız elbette önemli. ama vicdan
adına olanı değil kötülük adına olanı.

s2: vicdanla kötülüğü aynı kefeye mi koyuyosunuz?

m: vicdan dediğiniz şey bu kötülükten doğmuyor mu?

s2: hayır. bu haksızlık olur. tanrımızın bize bağışladığı
gerçek adalet demek lazım ona. sizin ve patronunuzun
muhakemesinde olduğu gibi.

m: kendi adıma sizin adaletinizi tercih ederim.

s2: bu kadar zorlamayın. yok yere kendinizi ipe
göndermeye kalkmanın nedeni bu olamaz mı?
annenizin ölümüne sevinecek kadar sevgisiz,karınızın
sizi aldatmasına ilgisiz kalacak kadar inançsız olmanın
altından kalkamadığınız için yapmış olamaz mısınız?

m: sahiden bu kadar karışık mı olduğunu düşünüyorsunuz?

s2: en azından söylediğiniz kadar basit olmadığını
biliyorum.

m: söylediğimden daha da basit.ama siz
karıştırmayı seviyorsunuz.boynunu koparacağınız
insana "borcunu ödüyceksin" demek işinize geliyor.
bana da yaptığınız gibi.

s2: n'aptık size?

m: 3 insanı öldürmekle suçladınız ama annemin
ölümüne üzülmediğim,karımın aldatmasına kayıtsız
kaldığım için cezalandırdınız. bu da yetmezmiş gibi
şimdi de tanrının mahkemesine havale etmeye
çalışıyorsunuz.

s2: bu kötülerin bile bişeye inanmak istediğini
bi anlama ihtiyaç duyduğunu göstermiyor mu?

m: benim için ikiyüzlülüktür bu.böyle olmasaydı başkalarından
önce kendinizi cezalandırırdınız.

s2: peki bütün insanlık ikiyüzlülük mü yapıyor?

m: daha da beterini. insan olmanın bütün yükünü
benim gibilerin omuzlarına yıkıp kaçıyorlar.

s2: ya onların çektikleri? bi bakın çevrenize..
dünya inananların çektiği çilelerle dolu.

m: siz çileyi değil,kötülüğü gösteriyorsunuz.

s2: ağır konuşuyorsunuz. eğer gerçek bu bile olsa
karımızın bizi aldatmasına seyirci kalıp,annemizin
ölümünden sevinç duymayı kabul edersek,geriye
pek bişey kalmaz.insan ruhu bu kadar da boş olamaz.

m: ya bu kadar boşsa?

s2: o zaman o ruh için dua etmekten başka çare
kalmamış demektir.

-sahne değişir-
--- spoiler ---

ps: imla yanlislari kasitlidir.

edit : http://www.youtube.com/watch?v=1xjaif-jtqs

(kutu bira - 6 Mart 2008 11:16)

- benimle evlenir misin?
- farketmez.

seklinde enfes bir diyalogu ve daha nicelerini barindiran zeki demirkubuz filmi.

(pumpkin king - 28 Mayıs 2002 08:33)

sabahın dördünde izlenince bünyede hasar bırakması olası, mükemmel film.

--- spoiler ---
musa'nın soruşturma savcısı ve cezaevindeki savcıyla yaptığı, kurgusallığı da kusursuz olan sahnelerdeki felsefi tartışmalar filmin can damarlarıydı.

--- spoiler ---

(fezader - 12 Temmuz 2008 10:18)

izledikten sonra senarist-yönetmen-esinlenen kitap, kitabın yazarı ve oyuncular hakkında daha çok şeyler araştırıp bulmama neden olmuş, belki de hayata olan tavrınızı değiştirebilecek bir filmdir.

(zere - 1 Eylül 2008 17:03)

--- spoiler ---
musanın söylediği en pervasız, en süper ve benim en çok tuttuğum laf şuydu:

-bunu ispatlayabilecek durumda değilim.

müthiş bence
--- spoiler ---

(sutlucen ayse - 6 Şubat 2009 00:54)

--- spoiler ---

sonra yatıp seviştik. sabaha karşı uyanıp kalktım. pencereyi açıp sokağı seyrettim. bi an her şey artık sona eriyormuş gibi geldi. ve uzun zamandan beri ilk defa annemi anımsadım. o uzun ve saçma yılların sonunda, o gece ölüme o kadar yakınken neler hissetmişti acaba? aklından neler geçmişti diye düşündüm. o an içimde bir şey kımıldar gibi oldu. heyecanlanıp dinledim. ama ruhum hala bomboştu.

--- spoiler ---

(just my luck - 11 Ağustos 2009 03:16)

zeki demirkubuz'un her filmi gibi içten, samimi..

dünya yıkılsa, kıyamet kopsa sikimde olmaz diyen bi adamın yaşadıkları. engin günaydın'da oynadığı pezevenk necati karakteriyle güldürmüştür.

--- spoiler ---

necati: polis bana tokat atınca, karşılık vermemi bekledin mi?
musa: yoo hiç bişey beklemedim, ben polisleri sevmem.
necati: onada vuracaktım bi tane de mevzu büyüsün istemedim, zaten tanıyorum o ibneyi.

--- spoiler ---

(riconquistiamola - 18 Aralık 2009 11:30)

bahsediken diyalogun tam hali soyledir:
kiz-benimle evlenir misin?
erkek-(hic istifini bozmadan, tvye bakarak) olur
kiz-beni seviyor musun?
erkek- bilmiyorum, sevmiyorum galiba
kiz-o zaman niye evlenmek istiyorsun?
erkek-farketmez...

(lecagot - 11 Aralık 2002 22:27)

albert camus'nun hayatın anlamını sorguladığı yabancı adlı romanından esinlenilerek yazılan film.

filmin anlatımı her ne kadar durağan olsa da oldukça merak içinde izlediğim bir film yazgı. demirkubuz'un yarattığı nihilist karakter (musa) gerçekten takdire şayan. hayattan uzun boylu beklentileri yok musa'nın. bizler gibi her şeyi büyütmüyor. evlilikmiş vesaireymiş. geldiği gibi yaşıyor hayatı. kendini akıntıya bırakmış zihni kalabalık değil.. bomboş... resmen tepkisizlik abidesi. benzersiz bir karakter. sadece yaşıyor. iyi ki izlemişim.

(mademoiselle jeilempti - 1 Ekim 2010 14:44)

musa'nın sadece dürtüleriyle yaşayışının, neden ve sonuçlarla çok fazla ilgilenmeyişinin çok lezzelti bir şekilde verildiği filmdir. necati'nin kavgalı olduğu adamlara silah çekerkende, cezaevine gelen ve ağlayan karısını dinlemekten ziyade göğsünü açmasını istemeside şükela ayrıntılardır bu anlamda.

(postisli rapunzel - 23 Şubat 2011 16:43)

--- spoiler ---

filmin sonlarina dogru musa'nin avukatla ve savcilarla gecen diyaloglarinda hayati hakkinda detayli bilgiler verildiginden dolayi ''musa icin hayat neden ve ne zaman bu kadar anlamsizlasti?'' sorusu aklima takilmistir. zeki demirkubuz musa karakterini yaratirken nasil dusundu bilmiyorum ama bence musa karakterinin yasadigi hayal kirikliklari ve ''normal insanlar gibi'' hayati anlamlandirmaya calismasinin ardindan bu cabasinin o ne yaparsa yapsin yetersiz kalacak olup bir yalani yasayacagi gercegi onun hayata ve olan bitene karsi bu kadar duyarsizlasmasina sebep olmus olabilir. musa'nin bu noktaya nasil geldigine dair yazgi'nin oncesini anlatan; musa'nin annesiyle olan iliskisini, hukuk fakultesini son sinifta birakmasini irdeleyen bir film cekilirse o filmin de en az yazgi kadar guzel olacagini dusunmekteyim.

--- spoiler ---

(theduffman - 12 Mayıs 2011 03:56)

insanlar,
ya ölürler ya terkederler bizi
yalnızlık,
yalnızca yalnızlık çizer kaderimizi... diyen murathan mungan dörtlüğü..

(pirit - 18 Şubat 2003 13:19)

uyarlaması gayet başarılı olmuş zeki demirkubuz şaheseri..sorgu esnasında polis musa'ya "gençliğimde okuduğum fransız bir yazarın romanındaki karaktere benziyorsun' demektedir. filmin çözüldüğü son kısımdaki savcı ile musanın uzun diyaloğu da gayet enfestir. orjinali "yabancı" olan romanın filmde adı "yazgı" diye değiştirilmesi bence yanlış bir karar olmuştur. filmdeki ve romandaki karakter dünyaya "yabancı"dır.olan biteni "kaderim bu benim" diye kabul eden bir karakter değildir musa.albert camus kaderci değildir, ve insan yazgısını da anlatmaz haliyle..insanın salt kendi doğal yönelişleriyle haraket ettiğinde "oyun"a sürüklenmediği dinleri,toplumu ciddiye almadığı kendini savunmaya bile gerek duymadığı anlatılır. ve bu ussal yabancılıktır, insanın yazgısı değildir.

(ebucan - 16 Kasım 2004 04:41)

zeki demirkubuz' un artik pi$ip oldugunun kaniti, yonetmenin 2001 yapimi 4.filmi.
hicbir $eye inanmayan, kendisi icin hicbir $ey farketmeyen, bilme geregi duymayan, ruhu alinmi$, vurdumduymaz, gamsiz, tepkisiz bir adamin oykusu.
filmin sonunda ceza evi muduru ile musa arasinda ahlaki ve toplumsal deger yargilarinin, inanclarin ve inancsizliklarin munazarasi musa hakkinda bize biraz daha bilgi veriyor.
film aslinda bir sure sonra kara mizaha daha sonra da mizaha donuyor.
filmde cinayet, aldatma ve bunlara kar$i kayitsizlik var.
film boyunca musa kendisine sorulan onlarca soru arasindan sadece hapishane mudurunun, istanbul' a mi doneceksiniz, sorusuna kesin bir yanit verebilmi$tir, diger tum cevaplari muglaktir ya da cevaplamak gereksizdir, farketmezdir.
savcinin, cinayet uzerine degil de, annesinin olumune uzulup uzulmemesi uzerine sordugu sorularda, musa' nin ilk defa tepesi atmi$tir, siz, der, beni, cinayet yuzunden mi yoksa annemin olumune uzulup uzulmedigim icin mi yargilayacaksiniz. vurucu bir isyandir.
bir yerde bu cevaplara sinem' de sinir olmu$tur, eee, der, o farketmez, bu farketmez, ne farkeder senin icin. musa, bilmem, diye cevaplar.
masumiyet' teki bekir' in kir tiradi performansinin benzerini bu filmde daha kucuk capli olarak necati denemi$tir ama bekir kadar ba$arili degildir.
bu filmde de masumiyet' teki bozuk kapilar kar$imizdadir hatta yine cezaevi mudurunun kapanmayan kapisiyla. ama artik cezaevi muduru de buna isyan eder ki, tamir edin $u kapiyi, der.
zeki abi film yapar da bir karede gorunmez olur mu? musa' nin sinem' le gittigi sinemada bu ikilinin arkasina yine konu$lanmi$tir zeki abi.
filmde gozden kacmayan bir ba$ka detay da turkiye' de her tip ailenin evinde bulunan e$siz ansiklopedi ar$ivinin pezevenk necati' nin bile evindeki televizyonlugun alt rafinda yerini almasidir.
zeki demirkubuz' un oyuncular uzerindeki etkisi de yadsinamaz. zeynep toku$ bile filmde siritmamaktadir. film, zeki demirkubuz' a antalya film festivalinde en iyi yonetmen odulu getirmi$tir.

(coffeenicotine - 21 Aralık 2004 23:05)

kanımca cok da basarılı olmayan bir zeki demirkubuz filmi.tam yabancı uyarlaması olmasa da yabancıdan esinlenilen bu filmde,l'etranger yi okurken meursault'ya duyulan yakınlık kesinlikle duyulmuyor kanımca.kitapta meursault'nun "yabancılığı" sakil durmazken,bu filmde musa'nın yabancılığı göze batıyor ve cok da inandırıcı gelmiyor.
--- spoiler ---
belki kitabı okumamıs olanlarda degisik bir izlenim yarattıgı söylenebilir ama kitabım buyuk bir hayranı olarak kitapta oldukca önemli yer tutan günesin meursaultnun gözüne girisi ve akan terin görüşünü kapattıgını söyledigi bölüm birebir alınıp patronun pişmanlık ifadesine yerleştirilmiş ve kanımca orda oldukça havada kalmış,
--- spoiler ---
bir de ayrıca engin günaydın'ın ümit besen'e olan inanılmaz benzerligi de film boyunca dikkatimi cekip beni güldürmüştür.

(purplebee - 23 Mart 2005 23:33)

zeki demirkubuzun 4. filmi. camus'un yabancısından uyarlama nefis bir film. filmde musa hayata karşı kayıtsız kalarak müthiş bir kişisel tepki mekanizmasını sunuyor önümüze. bir demirkubuz filmi daha ne diyelim..

(naranimo - 28 Ekim 2001 16:26)

bir çeşit pasif intiharı anlatmış zeki demirkubuz, yaşamın anlamsızlığını, yaşamda kalmak için hiçbir şey yapmayarak daha bir göze görünür kılan bir musa var ortada. (musa-mersault arasındaki ses benzerliğine ve demirkubuz'un üçüncü sayfa'sındaki karakterin adının isa oluşuna dikkat.) kendisini hiç ilgilendirmeyen bşr kavgada silah kullanmaktan, bir kadının hesaplarının ürünü olan evlilik teklifini kabul etmeye, annesinin ölümü karşısında kılını kıpırdatmamaktan, suçsuz yere ceza evine girişini yadırgamamasına kadar filmin anlatımında reductio ad absurdum yöntemi kullanılmış. kahramanın tepki(sizlik)leri bu bağlamda ele alınabilir.

(ben ruhi bey nasilim - 15 Mayıs 2006 00:48)