ilk bölümüne başladım şimdi. eski bir obez olarak, o tartıya kulağındaki küpeleri bile çıkarıp basmanın ne kadar acınası bi şey olduğunu biliyorum. yememesi için dolaptaki yemeklere kağıt yazmış kardeşi galiba. ağlancak çok şey vardı. doğum sahnesi falan. ama ben bu obez kadının tüm hayallerimi yemiş gibiyim demesinden başka bişeye üzülemedim, ağlayamadım.

dokunaklı dizi bence

(ringarin - 12 Kasım 2016 13:04)

başrollerinde mandy moore, milo ventimiglia, sterling k. brown, chrissy metz ve justin hartley'nin yer aldığı yenilerden bir dizi.

uzun zamandır böyle gerçek, naif bir dizi izlememiştim. henüz 5 bölüm izledim ve yeni bölümler gelene kadar elimdeki tüm bölümleri tüketesim gelmiyor. her bölüm ayrı vurucu. üstelik bunu yaparken insanı sarsmıyor, aksine hüzünle karışık sıcak bir gülümse bırakıyor yüzde.

mesela 5. bölüm şu sözlerle bitiyor:
"we all add our color over the canvas, on top of each other, until eventually we’re not different colors — we’re one painting. ıt’s kind of beautiful, right, if you think about it: the fact that just because someone dies, just because you can’t see them or talk to them anymore, it doesn’t mean they’re not still in the painting. ı think maybe that’s the point of the whole thing. there’s no dying. there’s no you or me or them; it’s just us. and this sloppy, wild, colorful, magical thing that has no beginning and has no end, it’s right here, ı think it’s us.”

daha ne olsun? kötü bir karakter beklentisini de bıraksak mı? çünkü hayat tam olarak bu kadar. neden hala ali rıza bey'e inme indirecek kötülüklere sebep olan bir ferhunde karakteri, ya da fettan bir firdevs yöreoğlu beklentisi içindeyiz? sadece bu kadar kalsa tüm sadeliğiyle...

(kamerss - 11 Ocak 2017 11:39)

illa bilim kurgu illa fantastik demiyorsanız izleyiniz, pişman olmadığınız gibi gözünüzden yaş süzülürken (hönkür hönkür değil ama bir iki damla) dudağınızın kenarında buruk bir gülümseme bulabilirsiniz.
haşa şirk koşmak değil asla, six feet under sevenler muhtemelen bunu da severler.
12 bölümü bir günde izlememe vesile olduğundan geç tanıştığıma pişman değilim.

(sakneyek - 8 Şubat 2017 20:44)

--- spoiler ---

belki de hormonlarım yüzünden öyle geliyor bilemiyorum fakat bu jack karakteri nasıl muhteşem bir insan ve baba be! çocuk konusunda çekinceleri olan bi insanda bile üç beş artık allah ne verirse doğurma arzusu yaratıyor. işte bunlar hep amerika'nın oyunları..

--- spoiler ---

(maiamaia - 14 Şubat 2017 02:06)

ilk sezonunu bitirdim. flasbackli muhteşem anlatım tarzı ve duyguyu hissettirmesi bir yana, evliliği "legal seks" olarak gören kekoların mutlaka izlemesi ve aile tanımının dünyadaki en güçlü şey olduğunu görmesi gerektiğine inandığım dizi.

(madstar - 15 Ekim 2017 14:10)

jack pearson gibi bir eş, baba,hayat arkadaşı ne derseniz, hayatıma girecek erkeğin böyle olmasını istiyorum. tam olarak böyle.

(kelkalmisaynak - 27 Ekim 2017 02:25)

kate seni üzerim, gerçekten kibarlaştırılmış tabirle seni üzerim dediğim dizi.

tanımı da verdikten sonra 2x9'daki spoilera gelelim.

--- spoiler ---

ilk gençliğinden başlıyorum. ya senin taş gibi güvenebileceğin iki erkek kardeşin, dağ gibi baban, kıskansan da çekemesen de çok güzel ve yetenekli bir annen var.

hadi fazla kilo şu bu zor atlattın gençliğini. ulan babanın reankarnasyonu toby var yanında. sen nasıl adama -türkçeye çeviriyorum-, çocuğumuzun düşmesi senin vücudunda olmadı, bir tek ben hissettim bunu dersin? adam kendini paraladı kargolarda sadece ısmarladığınız bebek bilmem nesi gelmesin diye. senle acısını paylaşmaya çalıştı. bu ne şımarıklık be? obezim, sorunluyum ve sorun çıkarmak benim hakkım mı? s. git ordan sana çok laflar hazırladım. bu ailede en sevmediğim sensin.

randall bile bu kadar olmamışlığın içinde (bir zenci olarak beyaz ailede büyümek) adımlarını bu kadar sağlam atıyorsa, sen sadece kilolarınla bu kadar egoist olacaksan sus konuşma bence. hala tob'a kapris yapıyor deliricem.

evet ailenizde herkesin sorunları var, her ailede olur normaldir ama seninkiler egoistçe .

--- spoiler ---

(chouette - 25 Kasım 2017 02:12)

iki günde ilk sezonunu hıçkırıkla, burun çekmeyle, gülümsemeyle bitirdiğim muhteşem dizi. new york da, kapitalizmin göbeğinde bu kadar sıcak bir hikaye nasıl yazılmış dedirtiyor. bu dizi sıcak bir ağustos öğleden sonrası evin en serin odasındaki divana uzanıp şekerleme yapmak gibi, ilkokul kalemliğindeki arımayalı silgi kokusu gibi, yazlık bir sinemada içtiğin serin gazoz gibi, bir trenin ardından el sallar gibi, tarif etmesi güç duygular, inişler çıkışlar yaşatan, karakterlerin her birini zaten tanıyormuşsun hissi veren çok başarılı bir dizi. umarım aynı güzellikte bozulmadan devam eder.

(ikizler - 26 Kasım 2017 01:12)

daha bölüm izlemeye başlamadan gözlerim yaşarıyor artık. ağlamak için mi izliyorum, ağlayacağımı düşündüğüm için mi ağlıyorum, yoksa cidden dizi çok mu iyi, bir fikrim yok ama umrumda da değil.

--- 2.15 spoiler ---

umarım jack'i "gömmemiz" onu daha az göreceğimiz anlamına gelmez. bu jack adamı gey yapar ya. ben kimsenin arkasından bu kadar göz yaşı dökmedim^*.
--- spoiler ---

(zemzins - 8 Şubat 2018 00:38)

iki gun ust uste izlemem ile goz pinarlarimda ciddi bir kuruluga sebep olan dizi.
milo diyorum baska bir sey diyemiyorum! sanki 15 14 den daha da cok acitti be...

--- spoiler ---

ulan, ben mi cildiriyorum , ben mi deliriyorum, bir adamin bir galericiyle konustugu sahnede hickira hickira aglanir mi?
--- spoiler ---

edit: alakasiz olarak, kate'in kucuklugu, kate'i oynayan artistin kucuklugunden daha cok kendine benziyor, ben hayatimda boyle iyi casting gormedim.

(drink je verdriet weg - 8 Şubat 2018 02:09)