katalan kadın yönetmen ısabel coixet imzalı 2017 yılı yapımı film. roman uyarlaması filmimiz, ellilerin ingilteresinde geçiyor. başlıca rollerini emily mortimer, bill nighy ve patricia clarkson'un paylaştığı film, eşini genç yaşta kaybeden genç ve idealist bir kadının küçük bir sahil kasabasında önüne çıkarılan binbir türlü engele rağmen, kitapçı dükkanı açması ve tutucu ingiliz okuruna modern edebiyatı tanıtmasının hikayesi. görüntü yönetimi oldukça iyi olan film, kitap tutkunlarını mutlu edecek türden. finali hüzünlü ama.

(trumpets - 3 Haziran 2018 16:58)

emily mortimer'ın oyunculuğuna hayran bırakan, pazar sabahı filmi tadında bir eser.

--- spoiler ---

"they won't understand it. but that's all for the best. understanding makes the mind lazy."

--- spoiler ---

(cerebellum - 3 Haziran 2018 22:17)

festivalde listeme eklediğim, lakin izleyemediğime üzüldüğüm filmdi. alternatif ortamlara dâhil olunca dayanamayıp hemen izledim. konusunu az çok bildiğim ve tabii tâ isminden meraka düştüğüm için ne ile karşılaşacağımı da az çok biliyordum, yine de çoğu karesini bizden bularak, başkarakterini bir nevi kaderdaşımız sayarak izleyince hüzünlenmeden edemedim. hattâ finali boğazıma bir yumru gibi oturdu. durağan, basit, sade bir film. öyle çok iddiası yok. sinemayı sırf eğlence ve keyif odaklı görenler bu filmi izlemeye hiç kalkışmasın yani. sonra yok yarısında çıktım, başında kapatıp kalktım falan diye mızmızlanırlar, benden söylemesi!

film, anılarına ve kitaplara sığınarak sessiz sakin yaşamak isteyen, okumanın büyüsüne çevresini de dâhil etmek için bir kitabevi açmaya çalışan, lakin tüm sabrına ve zarafetine rağmen insanlar (özellikle de hemcinsleri) tarafından rahat bırakılmayan, bir huzur verilmeyen vakur bir kadıncağızın buruk öyküsünü nefis kuzey manzaraları eşliğinde işliyor.

--- spoiler ---

- filmin başında mr. brundish için yapılan "kendi varlığından hoşnut değildi ama, uzun yıllar süren mücadeleler sonucu, kendiyle barışık yaşamaya karar verdi." tanımı öyle manidardı ki, o sözü alıp hayatımızın özeti yapsak hiç eğreti durmazdı.

- florence, kitabevinin ilk sakinlerini sandıklardan çıkarıp yerleştirirken fondaki ses diyor ki: "her kitap baskısında bayan gamart'ın, bankacının, avukatının ve milo north'un yüzü ve söyledikleri kaybolup gitti..."

normalde de yaşadığımız durum aynen böyle değil mi! "bu kadar kitabı ne yapacaksın", "hâlâ mı kitap alıyorsun" vs. vs. bir sürü saçma sapan soru ile muhatap oluyoruz ve sabrımız çoğu zaman cidden yoruluyor. lakin bir sahaf ya da fuar ziyaretinden sonra, koltuğumuzun altına alıp heyecanla getirdiğimiz kitapları yerlerine yerleştirirken hissettiğimiz mutluluk ve huzur tüm o soruların yorgunluğunu alıp dağıtıyor, deva gibi geliyor her bir yeni kitap. o yüzden özellikle de o karede kadıncağızı çok iyi anlayabildim.

- hep derim: bir çocuğun bir kitap ile bağ kurmasını sağlayabilirseniz, ona bir kitapla okumayı sevdirebilirseniz, bir insanın yüreğinde asla unutamayacağı bir iz bırakmış olursunuz. florence da christine'in kalbinde işte öyle bir iz bıraktı.

- violet gamart, sen ne sinsi, ne hain bir varlıksın ve ne yazık ki gerçek hayatta benzerlerinle çevriliyiz! senin gibilerin o sahte kibarlığının ve yapay nezaketinizin altında ne hırslar, ne hesaplar ve çekememezlikler saklı, o kadar iyi biliyoruz ki maalesef. lakin florence gibi ya kitap sayfalarına ya da sizden mümkün olduğunca uzağa çekiliyoruz mecburen. aslında arıza ve sorun sırf sizde değil, size o gücü sağlayan pasif ve mıymıntı çevrenizde, kölelerinizde!

- florence... kitaplarınla, o kadim dostlarınla her nerede inzivaya çekildiysen kalbimiz seninle, hep senin gibilerle ve sizin gibi atıyor, bilesin.

--- spoiler ---

(martin jacques mystere - 9 Haziran 2018 02:29)

penelope fitzgerald’ın aynı adlı romanından beyazperdeye uyarlanan almanya, ingiltere, ispanya ortak yapımı dram filmi.

sonunu tahmin edeceğinizi düşündüğünüz masalsı bir filmi izlediğinizi düşündürterek başlıyor film. öylede devam ediyor. ama bu sizi sıkmıyor. çünkü basit bir hikayeyi oyuncular yer yer tiyatral yer yer beyazperdenin hakkını vererek oynuyor.

ve sonu çok da tahmin edeceğiniz bir şekilde bitmiyor.

(euler - 10 Haziran 2018 21:50)

58 yaşındaki ispanyol yönetmen ve yazar isabel coixet'in muhteşem çalışmasıdır. penelope fitzgerald’in aynı isimli eserinden uyarlanmıştır. her sahnesi dikkatli izlenmelidir. şahsen çıktıktan sonra bana, “keşke bir yönetmen olsaydım da dünyaya şöyle doyurucu bir iz bıraksabilseydim” dedirtmiştir. belki şu dünyada "düzen" denen bu düzensizliğin içinde tam anlamıyla "var olmak" bu şekilde mümkün olabilirdi.

--- spoiler ---

"it's my bookshop. it's my home"

--- spoiler ---

edit: imla

(asiamaria - 23 Haziran 2018 21:14)

. john berger’e adanmış bir film.

. böyle bir filmi ancak bir kadın yönetmen çekebilirdi. (üstelik katalan)

. kitapsever herkesin hayalini süsleyecek bir film.

. son saniyelerde filmin uyarlandığı kitabı kitapçıda görmemiz hoş olmuş.

.

(siyasi başlıklardan yola çıkarak hayli ekşi sözlük yazarından [yok sayınca, yazdıklarını/başlıklarını engelleyip hiçbirini görmeyip] kurtulunca ruh sağlığımı koruyordum. burada bile karşıma çıkma gayretini göstermiş bir kişi. gereğini yaptım)

(ahmetfirat - 25 Haziran 2018 08:41)

"okuyan insanlar vardır bir de ötekiler." ^* temalı film.

tüm kitaplı sahnelerde kitap adlarını okumaya çalıştım. ismi gözüken kitapların önemli bir kitap seçkisi olduğunu düşünüyorum. üzerinde sadece mary shelley yazan bir kitap vardı (bkz: frankenstein), ayrıca physical exercise, lolita, fahrenheit 451, martian chronicles, dandelion wine aklımda kalanlar bunlar. (christine'e verilen kitabı hatırlayamıyorum)

--- spoiler ---
--- spoiler ---

bol bol fahrenheit 451 göndermesi içeriyor. sadece en öne çıkan kitabın o olması değil, başta edmund brundish karakteri kitapların arka sayfalarını (yazar biyografilerini) yakarken, fahrenheit 451 okuduktan sonra o şekilde bir sahne yok. hatta daha önce brundish için yazar takip etmeyi geçtim, "yazarların bir insan olduğunu düşünmüyor" denmişken, sonra ray bradbury okumak istediğini söylüyor. insanların okumayarak kitaplarıa yabancılaşması, toplumun kitaba tepkisi, vitrindeki kalabalığın dava edilmesi ve elbette final sahnesi.

vurgulanan ikinci kitabin vladimir nabokov'un lolita'sı olmasının tek amacı kitabın anlaşılmadan çok sattığını ya da tabuları göstermek için değildi bence.

anton çehov'a da güzel bir gönderme var başta gösterilen, hatta nasıl zarar vereceği öğretilen silah film biterken patlıyor. (bkz: soba)

--- spoiler ---
--- spoiler ---

bir de o dönemin kıyafetleri ne güzel şeyler öyle.

edit: imlâ

(ikinci netter - 26 Haziran 2018 06:54)

--- spoiler ---

filmde satılan ilk kitabın fahrenheit 451 olması çok hoş bir ayrıntı.
--- spoiler ---

(savklis - 20 Ağustos 2018 20:22)

kitapları, eskiyi, sakin kasaba manzaralarını seven insanlar için başucu filmi olabilecek güzide bir filmdir.

kıyafetleri, dekoru, kasabanın manzarasına hayran bırakır. o yıllara dönsem nice yılan violet'lara rağmen orada yaşasam dedirtir.

hele bir kek ve kahve sahnesi vardı ki gittim hususi vitrinden fincan çıkarıp kahve içtim.

(ruzgara karsi yurumek - 15 Ekim 2018 23:14)

oyle naif bir film ki, emily mortimer erimis butun olmus icinde, cok yakismis karaktere.

filmin akisina kapilinca, eski ingiltere' de, klasik bir ingiliz evinin mutfaginda kendinizi ekmek pisiriyorken bulabilirsiniz. oyle icten, oyle sicak, oyle samimi. sutlu bes cayinin, yanindaki kekin, cocuklarin giydigi sortlarin, dokundurmadan laf sokmalarin hepsi yer bulmus kendine. ayrintilar cok guzel. bahceye camasir asmak mesela, ya da tarlalardaki ruzgarin salinimi, kadinlarin fular takmasi, gomlek ustune sade hirka giymeleri, yagmurluklari, diz alti trench coatlari, yagmura ragmen sokakta oynayan cocuklar..cok sakin bir filmdi, cok guzeldi.

32. goya ödülleri' nde en iyi film, en iyi yönetmen ve en iyi uyarlama odulleri almis ayrica.

film, kuzey irlanda, barcelona ve ispanya' da cekilmis.

filmde ingiltere' deki suffolk olarak gecen mekan aslinda kuzey irlanda' daki county down. county down' i game of thrones severler olarak yakindan taniyoruz. winterfell olarak bildigimiz castle ward, county down' da yer aliyor. bu da filmle ilgili detay olarak kalsin burada.

emily mortimer' in the newsroom' dan sonraki en iyisi olmus bence bu.

kaynak

kaynak

(ice tea seftali - 7 Ocak 2019 17:39)