cannes'da belirli bir bakış filminde gösterildi film, türkiye'de de ilk defa 25. adana film festivali'ne geldi, 'uzun bir günden geceye yolculuk' ismiyle. şahsımca festivalin en heyecan verici yapımıydı. henüz 89'lu olan çinli yönetmenin (gan bi) bu ikinci uzun metraj yapımı, her şeyden önce 'daha evvel deneyimlenmemiş'i sunan bir filmdi. filmin son 1 saati 3d gözlük takarak izleniyor, karakter karanlık ve dar koridorlardan sokaklardan geçerken, plan sekans çekilmiş bu bölüm tam anlamıyla yaşanıyor, hissediliyor.

konu olarak da anılar-hayaller-rüyalar-filmler arasında bir ilişki inceliyor film. yani anıları arasında bulmaya çalıştığı bir kadını arıyor gibi asıl herif ama aslında kendi belleğini, hayallerini arıyor ve sinemanın da hayaller-anılar arasındaki bağına dair söz söylemiş oluyor. film içinde film olarak da düşünebileceğimiz yapım, aynı zamanda 'yaz' ve 'en uzun gece' bölümlerinde insan ömrünün de bir alegorisine dönüşüyor. öyküsünü net bir şekilde anlatmaktan kaçıyor, hatta kafa karıştırıyor-dürtüyor, yer yer kara filme yaklaşıp gizemlileşiyor ama sabrederseniz son bölümde tüm gördüklerinizin meyvesini topluyorsunuz.

öykünün hem önemsizleştiği hem de çatallandığı bir eser bu. öyle de acayip bir yapım. hem ilk entry'sini girem hem de "geçen az övdüydüm, biraz daha övem" dedim

(cag disi bir uyumsuzluk delisi - 2 Ekim 2018 11:45)

bu ay içinde film ekiminde izleme fırsatı bulduğum, hatta daha filme gitmeden trailerine vurulduğum film.
düş ve gerçeklik arasında gidip gelen sahneleri, soyut ögeleri, yer yer absürtlüğü, müzikleri ve underground tarzıyla gönlümü fethetmeyi başarmıştır.
özellikle bir elma yeme sahnesi var ki, yaklaşık beş dk süren; beni benden almış, yönetmenin kafasına hayran bırakmıştır.
filmin genel tarzı jim jarmush un sadece aşıklar hayatta kalır filmindeki ambiyansı çağrıştırdı bana.
uzun zamandır bu kadar başarılı bir iş izlememiştim. bir kaç kez daha izlemek için yanıp tutuşmaktayım.

(buyuyunce cocuk olucam - 29 Ekim 2018 00:41)