jordan vogt roberts'ın yeni filmi. stand by me meets superbad deniyor

(megadave06 - 22 Mart 2013 17:17)

3 liseli arkadaşın yaz hikayesini anlatan çok güzel, eğlenceli bir komedi-dram.

http://www.imdb.com/title/tt2179116/

--- spoiler ---

taşrada büyüyen, lise çağlarında kulübe yapıp doğada vakit geçiren, tuzakla hayvan avlayan, akrep-yılan öldürenler için filmin ayrı bir yeri olacaktır. son olarak biaggio karakteri ve sahneleri tek kelime ile muhteşemdi, özellikle sorgu odası sahnesi.

--- spoiler ---

(fuzzy logic - 8 Eylül 2013 16:53)

bana küçükken izlediğim ^* o sıcaklık dolu çocuk filmlerini hatırlatmıştır. yeni nesil bunalımlı ergen filmleri genelde ot çekmeli, eline tüfeği alıp onu bunu öldürmeli, şiddet dozajı çok yüksek şeyler oluyor hep. böylesine sıcak, eğlenceli, yer yer duygusal filmler görmeyeli çok olmuştu yani. özellikle biaggio karakteri gerçekten efsane olmuş. çoğu sahnesinde ciddi ciddi kahkaha attırdı bana. nick offerman'a ise diyecek söz bulamıyorum. imdb puanı az bile.

(okuryazamaz - 10 Eylül 2013 17:54)

bir filmi doğrudan başka bir filmle kıyaslamak yanlış ve klişe olsa da, en azından hikayesinin ağırlığını oluşturan coming of age kısmının önünde kocaman bir hallam foehatta ufak çaplı bir submarine bulunan film.

absürd, komedi, dram üçlemesinin harmanı da oldukça dengesiz dağılmış filmin içine, geçişler çok sivri ve ani. muhtemelen bunun sebebi de "birisine ağırlık verirken aman wes anderson'ın sınırlarına girmeyeyim, diğer öğeye yönelirken hallam foe, submarine, vs. benzerliğinden kaybetmeyeyim" olsa gerek.

(pai mei - 10 Eylül 2013 23:38)

çok güzel, şirin bir eğlencelik bir gençlik filmi. hem komedi hem duygusallık barındırıyor. 3 tane genç gerçek yaşamlarından usanıp ormanda kendilerine yeni bir yaşam kuruyorlar çakma into the wild kıvamında. güzel doğa görüntüleri, özgürlükleri vs. oldukça eğlenceli gidiyor. ta ki içlerine kızlar gelene kadar ;
amerikanın bir havasına bir kızlarına güven olmaz ve arkadaş ayağı göt ayağı aforizmalarını haklı çıkartacak olaylar yaşanıyor. arkadaşlar önce dağılıyor sonra tekrar mutlu sona yelken açıyor.
roberto baggio'nun uzaktan akrabası baggio karakteri de ayrı bir filmi hakedecek kadar yarıcı. sorgu sahnesi, ağaçtaki facia kamuflaj denemesi...

(amidimbemidimcemidimdemidim - 11 Eylül 2013 20:08)

gençlik yıllarım güzeldi dememe sebep olan film. gerçi şimdide pek fark etmiyor, şu tek düze boktan şehir hayatından kaçmak istiyorum her daim. gerçi ben nerden bulacam boston market falan, birayı kendim yaparım artık.

(pisduvar - 12 Eylül 2013 23:41)

--- spoiler ---

- i mean, our sons did run away. they don't... they don't want to be with us. they don't want to live in our houses.

- i guess maybe... we did do something wrong, you know?

--- spoiler ---

(syn - 13 Eylül 2013 02:20)

doğa ve insan doğasının birbirinden farkı olmadan aynı oranda acımasız olabileceğini anlatabilmiş. bir komedi için iddialı bir görev üstlendiği için kendiyle dalga geçmeyi de ihmal etmemiş. hani çat pat ingilizceyle insan derdini anlatmaya çalışır da karşı taraf anlayınca sevindirik olur ya, işte öyle bir mutluluğu var kendi içinde. seviyorum böyle filmleri. amerikanlar indie diyorlar, ben bağımsız amerikan diyorum. sinemada indie nasıl olur bilmiyorum. araştırmadım da. alternatif sinema diyelim. giderek biaggio gibi konuşmaya başladım. hadi eyv.

(ya birak ya - 13 Eylül 2013 20:40)

uzun zamandır izlediğim en sıcak film.

ilk bakışta ergenlere yönelik bir yaş komedisi gibi duruyor hatta filmin başında konu cidden kayacakmış gibi hissediyorsunuz ancak sonrası, içerdiği mesajlar ve dönemin sıkıntılarını her yaşta insanın keyifle izleyeceği şekilde sunmuş olması izleme keyfini katlıyor. bazı filmler vardır sonuna doğru sıkar adamı, gitgide tempoyu düşürür. yazın kralları çok tempolu bir film olmasa da gitgide artırıyor tempoyu. eh zaten sundance'te yarışmış bir filmin başarısız olma ihtimali yok denecek kadar az gözümde.

özellikle biaggio gerçekten müthişti. patrick'in annesini de es geçmemek lazım. ahahaha. lan biaggio.

(himajesty - 14 Eylül 2013 21:06)

son zamanlarda izlediğim en güzel filmlerden birisi. komedi olarak ele alınırsa sıkılınabilir. drama yönü bence daha ağır basıyor.

(arpasuyu - 15 Eylül 2013 17:44)

hakkında bakınız'da yayınlanan yazıya şuradan ulaşılabilecek film.

(bir demet ask - 16 Eylül 2013 23:18)

sırf biaggio karakteri için bile izlenebilecek güzel müzikleri olan hoş film.

(varyasuperim - 21 Eylül 2013 01:27)

--- spoiler ---

biaggio gibi adamın hası bi' karakter barındıran film. ^*

--- spoiler ---

(chrisfurst - 29 Eylül 2013 20:02)

insana lise çağını özleten, çok güzel bir film.

--- spoiler ---

özellikle joe'nun aşık olduğu kızla hayalinde kurduğu diyaloğun naif cinsiyetçiliği kahkaha attırıyor.

- joe, i love it here. i want to spend the rest of my days with you. that's an emotional fact for me.
- yes, but...
- but i worry, i can't keep my brain from worrying, my, my woman brain.

--- spoiler ---

(mr blue - 15 Ekim 2013 02:56)

iyi filmdi ya. ama o ne kalp kırıklığıdır coni ya ama hep bıyıktan içim acıdı lan izlerken düşman başına gelmeye valla

(yesilson - 16 Aralık 2013 17:30)

imdb puanına bakmadan gelişi güzel açtığım film. hata değil, ama bir stand by me ile karşılaştırmak yanlış. (ama iki filminde aynı hissiyatı taşıdığını söylemek lazım)
submarine gibi naif bir filmle kıyaslamak daha da fena (belki aile ögesi, kalp kırıklığı ve umutsuzluk evet). öte yandan filmde wes anderson tadı da yok. ( bu amaçla izlemeyin filmi yani) ama üç delikanlının aileden kopma hikayesi de değil film. yani lise kafasında ergen filmi değil daha doğrusu.
sadece ve sadece roberto baggio karakteri için izleyin derim!

(botamaniaensis - 13 Nisan 2014 23:02)

her şeyden önce gayet izlenesi film. ben beğendim, siz ne hissedersiniz, ne hissettiniz bilmem.

konuya ve özellikle biaggio karakterine değinmeden edilmez ama, ben değinmeyeceğim. daha çok, yakalanmış muhteşem açılara, renklere ve kendimce yakaladığım mesajlara değineceğim.

--- spoiler ---

film üç gencin müzik yaptıkları ayinimsi sahne ile başlıyor. kısacık bir sahne ki bence tüm filmin vereceği duygunun ufacık bir örneğinin damarınıza aşılandığını hissediyorsunuz. bak, böyle bir film seyredeceksin diyor bize film; çok basit ama bir o kadar güçlü! gençlik dolu, dolu dizgin..

öyle de oluyor. filmin ikinci aklıma yer eden sahnesi ise ödev olarak yapılmış derme çatma bir kuş evinin çantadan düşüp, anında bir kuşa ev sahipliği yapması.. bir kuş ki masum, konuveriyor sahibiymiş gibi yuvaya. ancak insan geliyor koşarak arkadan ve ödevi için kuşun kuruverdiği hayalleri yıkıyor..

film ilerledikçe içimizde basit ama güçlü bir duygu hissediyoruz. birer küçük kuşuz hepimiz, yetişkin denen umursamaz insanlardan kaçıyoruz. yazın kralı oluyor, evimizi yapıyor, kendi kurallarımızı koyuyoruz bu yüzden. bir müzik çalıyor yüreğimizde. basit ama bir o kadar güçlü.. dans ediyoruz delice.

ancak bundan biraz sonra karışıyor ortalık. bir güç yarışına dönüşüveriyor bir büyük dostluk. o kadar güçlü ki müzik, kaptırıveriyoruz kendimizi. yıkılıveriyor üç gövdesiyle yücelmiş ağacın bir gövdesi.. bir ara nefret ettiğimiz yetişkinlere bile dönüşüyor, onların hilelerini yaparken buluyoruz kendimizi. oynanan yalnızca monopoly (oyun), ancak kırabiliyoruz hemen diğerinin kalbini..

acı çektiğimiz için acıtıyoruz sevdiklerimizi.. sevgiden ve sevdiklerimizden öğrenmemiz gereken şeyleri göz ardı ettiğimizden geliyor yalnızlığın yılanı. ve soka soka en delimizi, en safımızı sokuyor. ancak sevginin gücünü de ancak en delimiz, en safımız kendini feda ederek öğretiyor diğerlerimize...

--- spoiler ---

bir ergenlik filmi değil, bir insanlık filmidir (her zaman dediğim gibi: bence).
çıkarılan anlamların kaynağı tamamı ile götümdür. yönetmen, senarist bunları hayal bile etmemiş olabilir (mi sence?)

(c aylak - 1 Mayıs 2014 23:33)

acıtan film.

(bkz: biaggio forever)

(jigsawer - 20 Mayıs 2014 21:53)

filmin özeti: biaggio.

(zlipknot - 7 Haziran 2014 01:45)

belki çok eksik, hatalı, anlamsız kısım bulunabilir filmde, ama öyle anlamlı bi biaggio karakteri var ki, filmin bütün pürüzleri gidiyor. normal şartlarda, birazcık farklı olana gösterilen tavır hepimizce bilinir. kimse istemez yanında böyle tipler, dışlar, olmadı dalga geçer, kendini rezil edecek kişi olarak bakar. ama burada, yaratılan o özgürlük alanı verilen alanda, biaggio da özgürdür, en çok da belki onu görme fırsatı verdiği için gerçek dünyadan daha güzeldir o orman. bazen yanımızdan geçip giderler, bazen biz peşlerine düşeriz, bi soralım bakalım kendimize terazisini belirleyen bişi var mı bunun. yanımızdan geçip giden mi yoksa peşinden gittiğimiz mi daha dosttu, daha arkadaştı. onu belirleyen bakış açısı işte. neler kaçırıyoruz kim bilir, orman özgürlüğünde yaşamadığımız, statü, şekilcilik, normallik bekleyerek yaşadığımız bu iğrenç dünyamızda. biaggiosuz dünyalara ölüm!

(yalnizligin muthis saltanati - 5 Eylül 2014 16:05)