bir georges baba şarkısı

les amours finissent un jour,
les amants ne s'aiment qu'un temps.
a quoi bon te regretter, mon bel amour d'un été ?
voici déjà venir l'hiver;
bientôt le ciel sera couvert
de gros nuages plus lourds
que notre chagrin d'amour.

les amours finissent un jour,
les amants ne s'aiment qu'un temps.
a quoi bon penser à moi ?
il y a d'autres que moi
pour dire les mots que tu attends,
pour t'offrir de nouveaux printemps
pour oublier le passé,
pour le faire recommencer.

les amours finissent un jour,
les amants ne s'aiment qu'un temps.
a quoi bon se déchirer,
pourquoi souffrir ou pleurer ?
rien de nouveau sous le soleil,
tout est tellement, tellement pareil.
il vaudra mieux désormais
oublier comme on s'aimait.

les amours finissent un jour,
les amants ne s'aiment qu'un temps,
mais nous deux, c'était différent :
on aurait pu s'aimer longtemps, longtemps, longtemps.

(arsenelupin - 23 Kasım 2003 05:08)

aşklar biter birgün,
aşıklar yalnız bir an için sever
pişmanlık duymak niye, benim güzel, bir yazlık aşkım?
bak şimdiden geliyor kış;
gökyüzü yakında,
aşk acımızdan daha ağır
büyük bulutlarla kaplanacak.

aşklar biter birgün,
aşıklar yalnız bir an için sever
beni düşünmek neye yarar?
beklediğin sözleri söylemek için
sana yeni ilkbaharlar sunmak için,
geçmişi unutmak için
aşkı yeniden başlatmak için
benden başkaları da var.

aşklar biter birgün,
aşıklar yalnız bir an için sever
kendini yıpratmak neye yarar?
acı çekmek ve ağlamak neden?
güneşin altında yeni birşey yok
heyşey tamamen, tamamen aynı
şimdiden, en iyisi
birbirimizi ne kadar sevdiğimizi unutmak

aşklar biter birgün,
aşıklar yalnız bir an için sever
ama ikimiz için farklıydı.
uzun, uzun, uzun zaman
sevebilirdik birbirimizi...

(arsenelupin - 12 Mart 2004 11:07)

dinginliği ve acımasız kabullenişleri ile insanın ateşini harlayan parça. farklı albümlerdeki farklı kayıtlarıyla yürekte ayrı tatlar bırakır.

parçanın bilinen en eski kaydı, georges moustaki'nin erken dönem kayıtlarından oluşan eden blues albümündedir. piyano ve ona eşlik eden yaylıların üzerine söyler jorj baba bu ayrılık marşını. sesinde tarifi güç bir ifade vardır, diri ve yeni bir kabulleniş...

bir başka kaydı ise les amis des georges albümündedir. bu kayıtta durağan bir arpej ile akıp giden piyanonun üzerine söyler şarkıyı jorj baba. dizelerinin bittiği yerde yaylıların cümleleri başlar. daha olgun ve köklerini toprağa salmış bir kabulleniş... zaten bu parçanın ardından lettre a marianne gelir söz konusu albümde: geriye mektuplar kalır.

ve yıllar sonra jorj baba bu parçayı presqu'en solo kaydında hafif bir gitar eşliğinde söyler. artık sesinin ifadesinden okunan, eski bir kabullenişin anımsanmasıdır.

(montrellalvarovargas - 20 Eylül 2015 02:29)