parantez yayınlarından çıkan üçün biri adlı bir otobiyografisi vardır. buhran yıllaında babasıyla geçirdigi çocukluk yıllarını ayrıntılarıyla anlatır. daha ufacik yaşlardan ileride büyük bir gezgin ve maceraperest olacağı belli....

(pam - 25 Temmuz 2002 00:40)

küçükken yeterince hamsi yememiş olması muhtemel, düşünmeden "yazar".

omega 3 iyidir.

(bkz: omega 3)

(medinho - 12 Şubat 2012 03:30)

kendisi hakaret ettiğinde sıkıntı olmaz, eleştirildiğinde eleştirenler "leş insanlar" olur.

osman baydemir'den hoşlanmasam da, kendisini ona havale ediyorum.

(medinho - 12 Şubat 2012 03:58)

kendisiyle ayni dusunceleri paylasmayan insanlara ozelden kufrediyor, tartisma adabindan yoksun birisi.

(manueldimas - 10 Nisan 2012 21:57)

üslubu ile ergen, ortaokullu, "inci sözlük terk" kategorilerinde zirveye oynayan ekşimtrak yazar. ^****

(phurcan - 13 Eylül 2012 17:21)

zamanında çok horgörülmüş, ezilmiş olduğunu düşündüğüm yazardır. belki de hala ezilmektedir. kolay atlatılacak bi durum olmadığında davranışları normal karşılanmalıdır. insanların basit hatalarıyla alay edip karşısındakini hiç tanımadan aşağılaması bundandır.

(bkz: allah ıslah etsin)

(antuman - 17 Ekim 2012 17:38)

hakkımda
--- spoiler ---

homofobi nasıl yok edilir ortaya bir çözüm önerisi koymayan yazar. mesela kendisine göre ben büyük ihtimal homofobiğim, ee ben nasıl kendisinin ideal olarak gördüğü tarzda bir insan olucam? olmayı reddedersem bana bir ceza vermeyi düşünüyor mu merak ediyorum.

--- spoiler ---

demiş. homofobinin kökeni bilmemek tanımamak anlamaya çalışmamak. anlatmaya uğraşıyoruz neal..
benim ideal olarak gördüğüm tarzda bir insan olmak samimiyetle söylersem çok zor gerçekten bu ölçü olmamalı!!
homofobiye gelirsek dildeki cinsiyetçiliği yok etmeyle başlamalı her şey. bunu reddediyorsan senin bileceğin şey.

(mimiko - 31 Ekim 2012 22:06)

tanımadığı insana senli-benli, emir cümleli mesaj atabilen saygısız yazar.

(virta - 15 Şubat 2013 21:01)

önce bana küfreden, cevaben yazdığım mesajda bunu çocukluğuna verip, gülücüklerle cevap vermeme rağmen, anneme de küfreden insanlıktan nasibini almasını ümit ettiğim canlı. muhatap olmamanızı tavsiye ederim, üstünüz pislenmesin.

(men kucik chomichmen - 23 Haziran 2013 15:06)

tüm zamanların en keskin öykülerinden birinde tanıdığım kişi. yolda'daki adıyla dean moriarty. kayıp babasının üzerinde bir sarkaç gibi sallanan hayaletiyle -aslında bunu biraz da bahane ederek- yol'da daha çok "kendisini" aramaya adamış bir gezgin. gülen, bağıran, içen, dövüşen, 'kadınlarının sayısı yıldızlardan çok' bir adam... ama korkunç bir yalnızlık içinde sonunun nereye gittiği belirsiz tren raylarında, hiç görmediği babasıyla buluşmaya giderken silinen bir kaybeden.

aslolan yolun kendisidir! yolun kendisi, sonunda ulaşacağımız yerin bir parçasıdır! veya john lennon'ın dediği gibi, "hayat biz yarın için endişelenirken, bugün başımızdan geçenlerdir." dean bunları biliyordu ama huzursuzdu. tüm devrimleri yapan, tüm binaları yıkan, tüm evreni her an yeniden doğuran bu huzursuzluk değil midir? dean, bizim hayatla yüzleşmekten korkmayan, sonunda çaresizlik ve tükenmişlik olacağını bilen, ama bir kenara çekilip durmaktansa yol'da yürürken gebermeyi seçen tarafımız. o tarafımız çoktan öldü bizim, ama dean; karların arasında, tren yolunda, başparmağı donmuş, elinde şarap şişesi, babasına doğru yürüyor hala. ulaşamayacak besbelli, ama zaten onun babası yol değil mi?!

(max the waxer - 19 Ocak 2006 01:00)