evlilik denen ve biz insanların yarattığı bir kurumun, tam da bu yüzden neden yeterince ''tuhaf'' olduğunu olağanüstü ve aynı zamanda da son derece doğal bir şekilde anlatan bir filmdir. sanki ''ayakları yerden kesen ama bir an mutlaka bitecek olan aşk'' ya da ''huzurlu, sakin, ömür boyu sürecek olan ama basit bir evlilik'' arasında seçim yapmaya zorlar gibidir.

woody allen'ın film içinde geçen bir çıkarımı vardır ki repliği ezberleyemediğim için biraz değiştirerek aktaracağım; ''belki de evlilik, insanların kafalarında yarattığı bir hayaldir sadece. tıpkı aynı anda orgazm olmak gibi. şüphesiz bu hiç bir zaman gerçekleşmeyecektir. x ve y'nin evliliğinde olduğu gibi. x ve y'nin aynı anda orgazm olduğu sadece tek bir an vardı; o da mahkeme salonundan çıkarken...boşandılar.''

(mavikedi - 14 Eylül 2006 18:53)

evlilik kurumu, aşk,sadakat, tutku gibi kavramları sorgulayan, her insanın kendi hayatından birşeyler bulabileceği bir flim. insanın kafasında evlilik kurumu hakkında bir sürü soru işareti oluşturan bir başyapıt.cinsel hayatın monotonlaşması,tutkuların azalması sonucu insanların birbirine karşı tahammülsüzleşmesi dikkat çekici bir unsur. acaba freud haklı mı sorularını akla getiriyor.

(dada - 14 Eylül 2006 20:18)

evliliğin, aşk ve tutkudan başlayıp (ya da mantık), yıllar sonra sadece yalnız yaşlanmamayı sağlayan bir araca dönüşmesi teoremini doğrulayan; her zamanki kendine has, komik gözlemleriyle şenlendiren woody allen filmi.

(axellennox - 15 Eylül 2006 16:30)

aklıma `tilkinin donup dolasip gelecegi yer kurkcu dukkani ` sözünü getiren film.

her evlilikte belli bir yaştan sonra -ki bu genellikle orta yaş krizi olarak adlandırılıyor sanırım- erkeğin de kadının da gözünün ve aklının başkalarına kayabileceğini görüyoruz.

filmdeki en dikkat çekici karakter mia farrowun canlandırdığı yere bakan yürek yakan judydi bence. eski kocasının anlattıklarına hakkaten de doğruymuş lan dedim filmin sonunda.
filmde çok güzel diyaloglar da vardı. mesela woody allenla juliette lewis arasında takside geçen ve sadece juliette lewis'in yüzünün gösterildiği sahne bence süperdi. ilk önce kitabını çok beğendiğini, sonra da o kitap başkasının eline geçtiğinde tehdit bile edileceğini söyleyip gabei çileden çıkartışı izlenmeye değerdi.

(rossgaller - 17 Kasım 2006 10:49)

woody allen'in en iyi filmlerinden. hakikaten karamsar kadin-erkek iliskileri, ve de ozellikle evlilik hakkinda. otobiyografi de ilginc bi sekilde ic ice filmle. mesela takside woody'yle konusurken yalnizca juliette lewis'in yuzunu gordugumuz mukemmel sahneyi ele alalim sayin sozlukculer. kadin woody'yi elestirir genel olarak; eserlerinde kadin-erkek iliskilerini cok basite indirgedigini, ince noktalarini gormezden gelip belli kutuplardan ibaretmis gibi davrandigini, dolayisiyla onlari degersizlestirdigini soyler. woody de farkindadir bunun, ama dramatik etkiyi artirmak, hikayeyi daha ilginc kilabilmek icin boyle yaptigini soyleyip kendini savunur. ki hakikaten de oyle yapmistir genelde. ama husbands and wives boyle degildir iste, woody hic bir uzerinden gecilmedik nokta, girilmemis delik birakmaz iliskiler konusunda. o zaman woody allen bir anlamda gunah cikarir o taksi sahnesinde diyebilir miyiz? diyebiliriz. diyelim.

bir de, mukemmel biten filmlerden husbands and wives:

--- spoiler ---

en son sahnede yeni romaninin nasil gittigi sorusu uzerine sikintili bir woody:

- "it's less confessional, more political. can i go, is this over?"

der.

--- spoiler ---

kisisel hayatinda her sey kotu gittigi icin, onlardan kacabilmek icin alakasi olmamasina ragmen politik konulara girmistir romaninda. aynen boyle woody'm bir kalemde politik aktivistligi de siler atar.

(oblivion - 9 Mart 2008 10:29)

olaya şöyle giren film:

tv: einstein was then celebrating his 70th birthday and there was a colloqium given for him..he said "god doesn't play dice with the universe."

woody allen (gabe): "no, he just plays hide-and-seek."

(glass sealed - 13 Haziran 2002 18:28)

filmde teenage bir kiza asik olan woody allen evliligini catirdadiginin sinyallerini verir. mia farrowla birlikte rol aldigi son filmidir. woody'nin takildigi ogrenci rolunde juliette lewis harikadir, mukemmeldir, guzeldir.

(coldplay - 15 Temmuz 2002 11:15)

(bkz: kocakari)

(sirius - 15 Temmuz 2002 11:21)

insanı zaman zaman sıkan bir woody allen filmi. bazen o kadar bunalıyorsunuz ki eliniz kapatma tuşuna gidip geliyor. fazlaca woody allen hayranı değilseniz, "abi ben woody allen'ın tüm filmlerini izledim" demek istiyorsanız ve birkaç güzel replik duymak arzusundaysanız izleyin. bu arada film kesinlikle bir annie hall değil.

(bireyinbiri - 20 Nisan 2009 10:41)

woody allen'ın zelig ve sweet and lowdown filmlerinden sonra yine bir belgesel tarzı yakaladığı kurgu-belgeseli. her ne kadar kurgu bir film olsa da karmaşık insan ilişkileri üzerine adeta bir belgesel. bazı sahneler sanki el kamerasından çekilmiş gibi ve çekim tarzı olarak, olaylar üzerine kişilerle röportajlar falan, show tv'nin evcilik oyunu isimli gubidik yarışmasını hatırlatıyor zaman zaman. neticede yine klasik bir woody allen hikayesi ama yine farklı bir açıdan.

(darkredanger - 19 Ocak 2011 01:37)

seslendiren kendisi midir bilemeyecegim ama filmin basinda ve sonunda cole porter'in tariflere sigmaz what is this thing called love'i calar ki daha izlemeden adami filmin icine dusurur..

(aritmi - 18 Şubat 2003 17:28)

yan karakterleri ile de aklınızdan silinmeyecek bir filmdir.
gerek juliette lewis'in canlandırdığı yaşlı erkeklere düşkün genç kız karakteri, gerekse liam neeson'un canlandırdığı sempatik, hassas michael karakteri her ne kadar bu film sırasında çok göze çarpmıyor olsa da woody allen'ın gözlem gücü hakkında inanılmaz bir bilgi vermektedir.
özellikle michael çok düşündürücü bir yan karakterdir. yaratılan bu karakter o kadar etkileyicidir ki, filmi izledikten sonra yıllar boyunca karşılaştığınız birçok insanın içten içe bu karakterde olduğunu farkedersiniz.
yakışıklı ve kültürlü olduğu halde çok çabuk etkilenen, çok duygusal, birine aşık olduğunda ona bütün gücüyle bağlanan, bağlanmaya ihtiyaç duyan, kendisine acı çektiren, yumuşak bir erkektir michael. izlerken hem kendisinden etkilenirsiniz, hem de kendisine acırsınız.

(mylia - 18 Mart 2003 11:23)

ilişkileri her safhasıyla sorgulayan, çok sık içinde kalınan birçok durumu tasvir eden bir film bu. dörtlü; pasif-agresif judy, orta yaş krizindeki jack, takıntılı karısı sally ve tabi ki her ortamın adamı woody allen'ın oynadığı gabe'den oluşuyor. ortak noktaları, kimse ne istediğinden emin değil. her iki karakter çifti de, jack-gabe ve sally-judy, kendi cinsiyetleri için kutupları temsil ediyor ve izleyenler de bu iki kutupta salınırken kendilerinden her iki taraftan mutlaka izler yakalıyor. rain ve michael ise yine müthiş tespitlere dayanan karakterler. tüm anlatılanların ardından ise verilen mesaj tanıdık, whatever works.

şunu eklemek lazım ki, judy müthiş bi çakal. ve gabe'in rastgeldiği en deli kamikaze kız, çünkü kamikaze yapıyor ve kendi ölmüyor. filmi 20 dakka daha çeksek kesin michael'dan da ayrılır orospu. fıtratını siktiim.

(winstonsmith - 14 Kasım 2011 02:49)

woody allen, bir evlilik yasamindan sahneler isimli, pek bir basyapit olan ingmar bergman filminden etkilenerek yazmistir senaryosunu.

(baytar - 4 Mart 2004 16:46)

sirf dahi kamera kullanimi sayesinde evli ciftler arasindaki komunikasyon eksikligini cok hos bir sekilde gosteren film. kameranin bir masa etrafinda oturan ciftlerin etrafinda dolandigi bir sahne vardi bunda ki tek basina seyretmeye degerdi. bir de bu filmde hungarian pastry shop gorunur.

(oz minus - 22 Nisan 2004 16:22)

ayrıca sydney pollack'in ve özellikle judy davis adlı süper varlığın kendilerince parladığı filmdir. filmde allen ve farrow'un evliliğine yansıyan prototip evlilik onlarınkidir.

(frank n furter - 15 Temmuz 2004 14:15)

woody allen’dan evlilik ya da yıllanmış ilişkiler üzerine pesimist bir manhattan güzellemesi. birileriyle birlikteyken ya da evliyken herkesin aklından geçen “ya şimdi bekar olsaydım?” sorusunun cevabını evli iki çift ve ilişki yaşadıkları/yaşamaya çalıştıkları/yaşamayı düşündükleri yan karakterlerle arayan film özellikle judy davis’in canlandırdığı sally karakterinin eski kocasıyla konuştuğu sahnelerle ve woody’nin canlandırdığı gabe karakterinin kitabında yarattığı karakterleri filmde görmemizle kendinden yaklaşık beş yıl sonra gelecek, muhtemelen woody’nin son 10 yıldaki en iyi filmi olan deconstructing harry’e hazırlık filmi gibi duruyor. gabe’in sorunlu kadınlarla ilgili söylediği “see, i will always have this penchant for what i call kamikaze women. i call them kamikazes because they, you know they crash their plane, they're self-destructive. but they crash into you, and you die along with them.” güzellemesi gibi klasik woody repliklerini içeren film, ilişkilerdeki çalkantıları, iletişim eksikliklerini, en basit insan dürtülerini diyaloglarıyla vermesine alıştığımız woody’nin bu filmde kamerasını işin içine fazlasıyla katmasıyla karı kocalar woody filmografisinde farklı bir yerde duruyor.

(ving - 1 Nisan 2005 11:17)

özellikle entelektüel kadın erkek ilişkileri üzerine, "boşanmak dişinin çekilmesi gibidir." diyerek boşanma kavramını özetleyen, karakterlerin her birinin tek tek işlendiği ve filmin sonunda her zaman olduğu gibi en mutsuz kişinin kendisi olduğu woody allen filmidir. evlense de boşansa da insan mutlu olamaz fikri üzerine kurulmuştur. filmde kadınlarla ilgili olarak "kamikaze kadınlar" şeklinde bir woody terimi ve yaban çilekleri filminin adı geçer...

(anahita - 12 Temmuz 2005 02:42)

woody allenın evlilik kurumu hakkındaki goruslerini, endiselerini, nevrozlarını (bkz: trademark) nakleden film. diger filmlerine nazaran belgesel havasında cekilmistir.
kısacası: evlilik kurumu ve getirileri/ goturuleri her yigidin harcı degildir demeye getiriyor. (bkz: sun li)

(orlando - 8 Aralık 2001 02:06)

woody allen'ın daimi mutsuz ve ezeli karamsar karakterlerinin ironik evliliklerinin fazlasıyla gerçek hikayesi^*. senaryosunun kitapçık haline getirilip her nikahta evlilik cüzdanının yanında çiftlere, nikah şekeri niyetine de davetlilere verilmesi gereken bir film. hani 'ne olduk değil, ne olacağız' ve 'neye şahit olduk değil, neye şahit olacağız' desinler diye...

(felixia - 8 Kasım 2005 00:10)