filmin bir yerinde noiret'ye dul musun diye sorarlar, o da karısı ölmeden önce ayrıldıklarını söyler ve sorar bu durumda ne oluyorum diye. şimdi bana sorsa ben de bilmiyorum; yani yıllarca beraber olduğumuz insandan ayrıldık diye onun üzerindeki haklarımızdan da mı feragat etmiş oluyoruz?

tavernier'in bu, zamanla ilgili yapılan en hüzünlü filmlerden biri olan saat tamircisi'nde bir babanın hikayesi anlatılıyor. bu adam bence çok üzücü bir durumun içinde: yaşadıklarını geriye doğru düşünerek hep yanında olan birinin iç dünyasına girmeye çalışmak. ancak tavernier'e göre noiret, yani baba, burada oluşan durumun müsebbibi midir? zannetmiyorum.

noiret ile komiser bir yerde sohbet ederken noiret bir hikaye anlatır. yolun karşısından geçen bir çocuğun ona ne kadar değiştiğini söylemek için yolunu değiştirmesinden bahseder. ve belki de hayatında kendisini, 1 dakika bile sürmüş olsa, en çok seven insanın bu, kendisini şaşırtan bir şeyi paylaşmak için yolunu değiştiren çocuk olduğunu söyler. komiser anlamaz. noiret ısrarla anlatmaya çalışır. komiser anlamaz. noiret içine döner, bilir ki zamanı geri alamaz ama saatleri tamir edebilir ve paylaşmak için gittiği yolu değiştireni özler.

(shocktheworld - 12 Ağustos 2013 22:50)

tavernier'nin bilgilerimi yanlış almadıysam ilk filmi olan bu eser, aynı zamanda kendisinin sonradan tamı tamına yedi filmde beraber çalışacağı philippe noiret ile ilk ortak çalışmasıdır. küçük insanların mütevazi hikayelerinden çıkardığı 400 civarı eserden oluşan kitaplığıyla hayran olduğumuz georges simenon'un sanırım aynı isimli romanından uyarlanmış filmin konusu şöyledir:

ufak bir şehirde saatçi olarak çalışan dükkan sahibi michel descombes, günün birinde eve gelmeyen oğlunun bir cinayet yüzünden arandığını haber alır. oğlu, bir fabrikada işçi olarak çalışırken, patronunu öldürmüştür. buna karşılık olayın politik bir yönünün olmadığı şahit olan herkes tarafından ifade edilmektedir. oğlu kanundan kaçarken, descombes cinayetin sebebini araştırır kendince. bunu yaparken de evladını ne kadar az tanıdığını fark eder gitgide.

filmin konusunu jenerasyonlar arası iletişimsizlik filan diye özetleyerek canınızı sıkmayayım, tavernier'nin ayrıntılara takılmayı seven gözü ile noiret'nin müthiş incelikli oyununun harika bir kimya oluşturup birbirlerini tamamladıklarını, filmin özellikle çekildiği yıllar için (1974) politik olabilecek hikayesini kurarken çiğleşmemek, herhangi bir kalıba düşmemek için gösterdiği çabanın (ve başarısının) takdire şayan olduğunu belirtelim. tam anlamıyla bir durum incelemesi olan film, ayrıntıya, oğlun kayıp olması nedeniyle belirsizlikle geçen süreçlere ve zamanın akışına konsantre oluşuyla kimi seyirciye diğer tavernier filmlerine oranla daha yavaş tempolu gelebilir uyaralım.

(caponsever - 20 Haziran 2006 14:36)