anlatımını öyküsünden daha başarılı bulduğum film, koca bir düş. gustav klimt'in iç dünyasını yansıtmak adına başarılı... sanırım ressamın hayat hikayesini bilirsek filmden daha fazla haz alabiliriz.

eyes wide shut'a benzer bir yanının olduğunu düşünüyorum. her ikisinde de erkeklerin kadınlarla olan ilişkilerinden yola çıkarak içselliğe doğru bir yolculuk var fakat biri düşlerinde, diğeri ise gündüz ya da gece düşlerinde geziniyor...

"asıl gerçekler sahte gerçeklerden her zaman daha iyidir."

(anahita - 9 Mart 2007 00:37)

sakin bir masa basi yemek sahnesinin bir anda cildirmis ve kendilerini tokatlamaya baslayan aile cinnetine dönüsmesinden sonra dakikalarca gülme krizine girmem ve ardindan film üzerine düzdügüm methiyeler yüzünden yakin cevremin benden tiksindigi hatta biraz tirsmaya basladigi film.

(camel - 30 Haziran 2007 00:56)

sinema sanatı açısından değeri nedir bilinmez ama tomografik açıdan bir başyapıt. sanatçının iç dünyası ve eserleri , senarist ve yönetmence yorumlanarak görsellik ve diyaloglar ustalıkla yaratılmış. çevirmenler açısından ise hayal kırıklığı. çevrilmesi imkansıza yakın ağır şiirsellik yüklü bir metin.
stunning , marvellous , a must see , worldly-wise , astonishing , extraordinary, masterpiece, magnum opus.

(porsgemsheniark - 30 Haziran 2007 01:17)

--- spoiler ---

son dakikalarinda, cicek yagmurlari esliginde okunan siirin kime ait oldugunu deli gibi arayip bulamadigim, finalindeki bu guzellikle beni can evimden vuran film.

who art thou?, asked the guardian of the night.

from crystal purity i come, was my reply,
and great my thirst, persephone.

yet heeding thy decree, i take to flight,
and turn, and turn again, forever right.

i spurn the pallid cypress tree,
seek no refreshment at its sylvan spring,

but hasten on towards the rustling river-
of namozine, wherein i drink to sweet satiety.

and there, dipping my palms between
the knots and loopings of its mazy stream,

i see again, as in a drowning swimmer’s dream,
all the strange sights i ever saw,

and even stranger sights no man has ever seen.

--- spoiler ---

(clara - 14 Mayıs 2008 14:03)

mevzu bahis yaratıcı bir sanatçı olunca illa ki bir kaç tane, estetik açıdan dikkat çekici sahne oluyor. raoul ruiz bu kriteri yerine getirmiş. john malkovich de rolü için biçilmiş kaftan ama gel gör ki senaryo kısa filmci senaryosu gibi. çıkış noktası başlı başına klişe ama iyiliği de sübjektif, değişir yani. eyes wide shut meselesine gelince, orada dur.

filmin pek çok açıdan eyes wide shut'a benzediği doğru. ancak ilk ve en önemli benzerlik arthur schnitzler'ın traumnovelle'inin geçtiği yerde ve zamanda (fin-de-siecle) geçiyor olması. sonra kubrick'in o dönemin sanata bakış açısını ele alış biçimi daha görkemli ve geniş kapsamlıydı. ancak yine de sanat, çıplaklık, bunun ahlakla ilintilendirilip yozlaşmışlığa paralellenmesi hep ortak noktalar.
kadın erkek ilişkilerine bakış açısında ortak noktalar bulmak da mümkün iki filmde, ama raoul ruiz'in filmi eyes wide shut'ın yanında müsamere gibi kalıyor demeden de edemeyeceğim.

(shocktheworld - 4 Ekim 2008 21:29)

ilk bir saati oldukça etkileyici ve sürekliyici ancak son yarım saati sıkıcı olan film. ilk bakışta klimt'in iç dünyasındaki karışıklıklar ve dışarıdaki gerçeklik arasında yaşadığı gelgitlere, bir de viyana ve paris arasında gidip gelen anlık mekan geçişleri de eklenince seyirci açısından baş dönmesi hatta mide bulantısı etkisi yarattığı söylenebilir. ancak viyana'da dönemin politik atmosferinin sanata yansıması, yine sanatçılar ve akademisyenler arasındaki çekişme j. malkovich'in mükemmel oyunculuğu ile başarılı bir şekilde aktarılmış. malkovich, gustav klimt gibi nevrotik bir kişiliği çok yalın ve durağan ama aynı zamanda bir o kadar gerçekçi bir şekilde canlandırarak izleyenleri şaşırtıyor. bunların yanı sıra film görsel açıdan çok başarılı; her sahnenin ve özellikle klimt'in atölyesinin çok etkileyici bir dekoru var. filmde bol miktarda kadın bulunmasına rağmen, giyinik olanların kostümlerinin farklılığı da dikkat çekici.
doğal olarak klimt'in o dönem yaptığı bir çok eser ekrana yansıtılıyor. ancak aynı dönemlerde yaptığı ama ekranda hiç görülmeyen meşhur "the kiss" yerine emilie flöge'ün kapıyı çaraparak uçuşturduğu varakların arasında onu "adele bloch-bauer" tablosunu yaparken görüyoruz. yönetmenin bu tercihi de ilginç.
yine filmde iki kadının yanyana resmettiği "the friends" tablosu ise son dönemde yaptığı resimlerden biri. dolayısıyla filmde her ne kadar zaman kavramı belirsiz olsa da bu iki resimden klimt'in kabaca son 10 yılının aktarıldığı sonucu çıkıyor.

(sunnny - 24 Eylül 2009 00:22)

bu filmler sanatçıyı bir iç dünya meselesi olarak yansıtabilir; ama karmakarışık yapılarıyla onu halktan ayırır da. oysa içinde yaşadığı halktan da beslenir o.

(puskinskaya - 23 Ekim 2009 11:53)

eserleri hem 2 hem de 3 boyutlu olma özelliği gösteren, sembolist, tarzı hemen hiçbir sanatçıya benzemeyen ''kiss'' adlı eserine hayran olduğum ressam.

(cookiepuc - 29 Mart 2014 23:57)

baş döndüren bir yapit, hem de gercek anlamda. aslinda biyografi tarzi bir sey.beklerken kendimi cilgin ressam klimt'in düsünce ve hayal aleminde buldum, biraz karıstı kafam ama gustav'in guzelim alegorilerini gormek hosuma gitti dogrusu, keske derr kuss isimli tablo da yer almış olsaydı filmde.
john malkovich usta bayagi gercekci oynamis, ona sakal her zaman yakisiyor nitekim.
--- spoiler ---

gustav'in aslinda ne kadar capkin oldugunu ogreniyoruz filmin sonunda. kac cocugun var diye soran annesine bile cevap veremiyor, cunku bilmiyor sayiyi ve dahi cocuklarini.
--- spoiler ---

(bokye - 4 Mart 2015 20:06)

(bkz: gustav klimt)

(arundati - 16 Ekim 2005 23:32)

deli bir ressami daha da deli bir oyuncunun canlandirdigi müthis film. mutlaka gidilmesi, seyredilmesi , ruhun o güzel renklere teslim edilmesi gereklidir.

http://www.klimtderfilm.at/

adresinden sinemalara önümüzdeki günlerde gelecek olan film hakkinda bilgi alinabilir. insani viyana´ya ucmaya, kunsthistorisches museum´da klimt resimlerini görmeye zorlayabilir bu kücük mental yolculuk. john malkovic´den baska kimse canlandiramazdi ki zaten onu... uzun zamandir icinden sinemaya gitmek, hicbir filmi seyretmek gelmeyen bir insani^* bile heyecanlandiran bir projeyi hayata gecirdigi icin dieter pochlatko´ya mütesekkir olmak gerekli. filmdeki kostümler, veronica ferres´in oyunculugu ve nikolai kinski´nin egon schiele´yi canlandirmasi bile solugu sinemada almak icin yeterli sebep bence.

(okumamyokamaiyiyazarim - 4 Mart 2006 09:46)

doksan yedi dakikalık keçiboynuzu.
alegori yaratma becerisi klimt'inkinin yanından geçemeyecek bir senaristin ve yönetmenin, sırtlarını malkovich 'e dayayıp ellerine yüzlerine bulaştırdıkları "şey"den sıyrılma çabalarının gündökümü. atmosfer yetmez, mekan yetmez, filmin sonunda "keşke schilele olsaydı bu film" hissi yaratan "yan" karakter yetmez, bazen eşsiz bir oyuncu bile yetmez.
o keçiboynuzunu sevdirerek çiğnetmeye.

(kaktus - 9 Nisan 2006 23:40)

son yarım saati izleyiciyi bunaltan, tadında bırakılmamış kaotik film. kim, neyi,nasıl anlatmaya calışmışta sonuç bu olmuş gerçekten merak uyandırıyor. malkovich'in dingin oyunculugu bile havada kalan diyalogları kurtarmıyor.25. istanbul film festivalinden bir hayal kırıklıgı daha...

(kupe - 10 Nisan 2006 14:37)